Dossier EK 2000  

Nieuws

Veiligheid

Nederlands elftal

Toernooi

Geschiedenis

Tegenspraak

Links

Het EK voetbal in Charleroi trekt fans, brallers, etters en hooligans. De fans zoeken zwarte kaartjes, de brallers zoeken de camera, de etters zoeken ruzie en de hooligans wachten tot ze kunnen slaan.

Door onze redacteuren BAS BLOKKER en HANS BUDDINGH'

CHARLEROI, 19 JUNI. Een hooligan zingt niet I'd rather be a Paki than a Kraut. Een hooligan danst niet halfnaakt rond met een pluizige pruik op zijn hoofd, hij heeft geen oorlogskleuren op zijn gezicht en draagt geen Engelse vlag om zijn schouders. Een hooligan draagt een T-shirt of een blouse, een spijkerbroek en gymschoenen en soms een zonnehoedje.

Een hooligan loopt zich niet vol te tanken met plastic bekertjes bier. Een hooligan heeft geen oog voor de cafés waar je de wedstrijd op tv kunt volgen. Hij krijgt de stand wel mee via de mobiele telefoon die hij continu aan zijn oor houdt. Een hooligan doet geen poging om zingend voor de camera te komen. Integendeel, wie een camera richt op hooligans, wordt toegeschreeuwd: Keep those fucking camera's away!Er zijn fans, brallers, etters en hooligans deze zaterdag in Charleroi. De politie heeft ze ingedeeld in de categorieën A (fan) tot en met C (echte crimineel). De brallers zoeken het oog van de camera, de etters zoeken ruzie, de fans zoeken zwarte kaartjes - zij komen allemaal als vanzelf terecht in de 'hoge stad', in de buurt van het stadion en brengen de dag door op en rond place Charles II.

Hier moet en zal het gebeuren. De oproerpolitie houdt de straten rond het plein bezet, tientallen tv-ploegen hebben zich opgesteld in de hoogste verdiepingen of op de daken van de huizen eromheen (tegen bedragen tot ruim 15. 000 gulden per dag), en ook de inwoners van Charleroi laten hier ineens massaal hun honden uit. De supporters laten zich als vanzelf naar deze arena leiden, alsof ze voelen dat ze hier moeten optreden.

Zo stromen vanaf het middaguur de fans van Engeland en Duitsland naar de voetbalfontein op het plein, naar de terrassen waar het bier in bekertjes rondgaat. De rijkswacht, met helm, schild en getrokken wapenstok, heeft zich in een linie opgesteld met het gezicht naar een groep die met vlaggen en liederen zeer Engels staat te wezen.

Ze zien er indrukwekkend uit, sommige fans. Kale Duitsers in legerkistjes, getatoeëerde Britten ('Made in England 15/11/71'). De meesten zijn halfbloot, halfdronken en altijd bereid tot samenzang. De Duitsers: Hurrah, hurrah, die Deutsche die sind da. De Engelsen: Stand up, if you hate the Turks. De meeste Duitse fans overbruggen de uren tot de wedstrijd soezend in het park aan de andere kant van de stad. De Engelse supporters vrijwel allen mannen. Voor het Duitse elftal kwamen hele gezinnen uit Leipzig en Hamburg naar Charleroi. De paar duizend Engelsen die zonder tickets naar Charleroi zijn gekomen - bij lange na niet de voorspelde veertig- vijftigduizend - zoeken hun heil in de talrijke cafés.

In café Royal Nord aan Avenue de Waterloo is het dringen rond twee toestellen. Hier hebben zich fans verzameld die in politiejargon tot categorie 'B' behoren gevaarlijke meelopers tussen 20 en 45 jaar die geweld niet uit de weg gaan en die vierletterige woorden bovenaan hun vocabulaire hebben. Bouwondernemer Philip uit Leeds biedt een biertje aan. Als de Engelsen verliezen kan het " nasty" worden. Of hij zelf mee gaat doen, laat-ie in het midden. Staande wordt het 'God save our Queen' meegezongen. Met de populaire kreet 'No surrender to the IRA' geven de kaalgeschoren koppen uiting aan hun strijdlustige stemming. Bij de eerste schermutselingen voor het vijandelijke doel gaan enkele cafétafels omver.

Na het doelpunt van Shearer is de menigte in Royal Nord vloeibaar geworden. De Duitse spitsen Jancker en Scholl wordt na hun gemiste kansen toegezongen 'You're shit and you know you are, you're shit and you know you are'. Ook Paul Thomas, investmentbanker uit de Londense City, 'fuckt' en 'shit' met de massa mee.

De hooligans van de C-categorie wachten intussen op een gelegenheid om erop los te slaan. Na de rust klonteren zij samen in de 'lage stad', waar de rook stroomt uit fabriekspijpen van Thy Marcinelle. Ineens komen ze in beweging, onzichtbaar gecoördineerd als een zwerm spreeuwen, wie hun pad kruist, krijgt een knal voor zijn hoofd.

De politiemacht heeft ze snel in de gaten. De twee politiehelikopters hangen tegen kwart voor tien stil boven de straten waar zij zich bevinden. Gepantserde busjes racen richting station. Bij het spoor springen de agenten eruit en achtervolgen de rennende Britten. Tien komen er weg, een groep van veertig is de pas afgesneden en die geeft zich zonder slag of stoot gewonnen. Ze zitten in het gras. Cordon politie eromheen.

Achter een friteskot kijkt een grote Engelsman toe. Hij heeft een witte zakdoek op zijn hoofd geknoopt, naast hem zit een magere, donkere jongen. " Heb je een vuurtje", vraagt hij in het Frans. De Brit houdt de politie in het oog en brult tegen de rijkswachten dat ze de tv-ploegen moeten wegjagen. Dan staat hij op en zegt: "Nu moet ik maar eens wegwezen."

Tien minuten voor het eind stulpt de massa in Café Royal du Nord plotseling naar buiten, wanneer de gehelmde rijkswacht en cavaleristen in Avenue de Waterloo verschijnen. De middelvinger gaat massaal omhoog. 'Fuck off, you bastards'. Bierblikjes gaan in de richting van de paarden en een auto van de rijkswacht, die dan met een charge de avenue schoonveegt. Met tactische bewegingen vanuit de zijstraten worden de Engelsen naar het place Charles II gedreven. De Duitsers zijn vrijwel allemaal naar huis, de echte hooligans naar Brussel waar hun nog een uitwedstrijd tegen Turkse jongeren wacht. Aan het eind van de nacht spreekt burgemeester Van Gompel van Charleroi van een "gematigd positieve balans" noemt. Vier lichtgewonden in het ziekenhuis, acht ruiten vernield (de burgemeester had een speciale ploeg van glazeniers klaar), drie kapotte auto's en 450 arrestaties, maar geen veldslag. En toch waren er zo'n 35.000 bezoekers in de stad en naar schatting honderd hooligans van de C-categorie. Charleroi heeft het beter gedaan dan "andere steden", zegt Van Gompel fijntjes richting Brussel.