Dossier Amerikaanse Verkiezingen 2000

Nieuws

Uitslagen

Kandidaten

Debatten

Voorrondes

Links

Vanavond denk ik eerst aan allen die me hebben geholpen om hier te komen, te beginnen met de mensen van Tennessee. De vrijwilligers die de eerste sneeuw van Iowa en New Hampshire trotseerden, en iedereen hier, uit het hele land, die met mij naar het warme zonlicht van deze prachtige stad zijn gekomen.

Acht jaar lang was ik de partner van een leider die ons uit het dal van recessie naar de langste tijdperk van welvaart in de Amerikaanse geschiedenis voerde. Ik zeg jullie vanavond: miljoenen Amerikanen zullen voor lange tijd een beter leven leiden dankzij president Bill Clinton. In plaats van het grootste begrotingstekort ooit, hebben we het grootste overschot. Het hoogste huizenbezit. De laagste inflatie in generaties. In plaats van banen te verliezen, hebben we 22 miljoen nieuwe banen. Boven alles is het jullie succes, de mensen die hard werken voor hun gezin.

Laten we niet vergeten dat we een paar jaar geleden ook hard werkten. Maar al dat werk werd teniet gedaan door een regering die niet werkte, die niet de mensen voorop stelde, die niet achter ons stond. Samen veranderden we dat.

Nu slaan we een bladzijde om en schrijven een nieuw hoofdstuk. Daar wil ik vanavond over spreken. Ik vraag jullie niet mij te belonen voor de huidige economie. Vanavond vraag ik jullie mij te steunen op basis van een beter, eerlijker, welvarender Amerika dat we samen kunnen bouwen. Laten we er samen voor zorgen dat onze welvaart niet de weinigen verrijkt, maar alle werkende families. Laten we investeren in gezondheidszorg, een veilig pensioen en belastingverlaging voor de middenklasse. Ik ben blij met de hausse op de aandelenmarkt, dat zoveel bedrijven en nieuwe ondernemingen het zo goed doen. Dit land is rijker en sterker. Maar mijn focus is op de werkende families, mensen die proberen hun hypotheken en leningen af te betalen, overwerken om te zorgen dat hun kinderen naar de universiteit kunnen gaan. Machtige krachten en belangen werken vaak tegen jullie, soms lijkt het alsof jullie geen kans krijgen. Hoe goed het ook gaat, ik ben nog niet tevreden.

Alle families in Amerika die worstelen met de kosten van goed onderwijs, met de hoge prijzen voor medicijnen, ik wil dat jullie dit weten: ik ben deze machtige belangen te lijf gegaan. Als president zal ik ze het hoofd bieden. Voor alle families die worstelen met zaken die niet in geld zijn uit te drukken zoals wat meer tijd vinden voor de kinderen, en de kinderen te beschermen tegen amusement dat geweld en obsceniteit verheerlijkt. Ik wil dat jullie dit weten: ik geloof dat we de moeten stijden tegen een cultuur met te veel vuiligheid en te weinig inhoud. Als president sta ik voor ons gemeenschappelijke doel: meer macht voor ouders, om zelf te kiezen waar uw kinderen aan worden blootgesteld.

We kunnen dit moment verspillen, en ons land zal er armer door worden. In plaats daarvan moeten we onze ogen opslaan en kijken hoe wijds de Amerikaanse horizon is geworden. We staan op de drempel van een nieuwe tijd, we kiezen een nieuwe president, en ik sta hier vanavond als mijn eigen man. Ik wil u vertellen wie ik werkelijk ben.

Ik groeide op in een fantastische familie. Het grootste geschenk dat mijn ouders mij gaven was liefde. Toen ik nog kind was, kwam het niet in me op dat mijn veiligheid ooit nog eens op haar grondvesten zou schudden. Van alle lessen die mijn ouders me leerden, werd de belangrijkste nooit uitgesproken: de wijze waarop ze elkaar liefhadden. Mijn vader respecteerde mijn moeder als een gelijke, zo niet meer. Zij was zijn beste vriend, en in veel opzichten zijn geweten. Ze waren 61 jaar lang onafscheidelijk.

Mijn ouders leerden me dat alles van waarde niet materieel is, maar spiritueel. Het belang van geloof en familie, van plicht en eer, van trachten de wereld te verbeteren. Ik studeerde af op een moment dat dit alles in twijfel werd getrokken, onze nationale veerkracht op de proef werd gesteld, onze beste leiders werden vermoord. Ik herinner met gesprekken met mijn vrouw Tipper toen, onze twijfels over de Vietnam-oorlog. Maar ik ging in dienst want ik wist dat als ik niet zou gaan, iemand anders uit Carthage, Tennessee, in mijn plaats zou gaan. Ik was verslaggever bij het leger in Vietnam. Toen ik daar was, deed ik niet het uiterste, liep ik niet het meeste gevaar. Maar ik was trots op mijn uniform.

Toen ik terugkwam was de politiek wel het laatste waar ik me mee wilde bezighouden. Ik studeerde godsdienst bij Vanderbilt en werkte 's nachts als misdaadverslaggever bij de Nashville Tennessean. Ik leerde daar wat fout ging. Ik leerde ook wat goed was: burgers die hun lokale gemeenschap helpen, familie voor familie, blok voor blok, wijk voor wijk.

Toen begonnen Tipper en ik ons eigen gezin. Bij de geboorte van onze eerste dochter Karenna zag ik de toekomst met nieuwe ogen. Ik weet dat velen van u die ervaring ook hebben. Toen besloot ik mijn land te dienen zoals ik mijn land had gediend in Vietnam.

Daarom stelde ik me kandidaat voor het Congres. In mijn eerste termijn schreef een gezin in Hardeman Country me een brief over een gifstortplaats vlakbij hun huis. Ik was een van de eersten die hier onderzoek naar deed. Sindsdien strijd ik tegen de grote vervuilers. Onze kinderen moeten niet hun naar adem snakken in vervuilde steden. Als ze op een hete zomeravond thuiskomen van een dag spelen moet elk kind in Amerika, overal, de kraan kunnen opendraaien om een glas veilig, schoon water te drinken. Als het om milieu gaat, geef ik nooit op, geef ik niets toe, nu niet, nooit.

In de Senaat en als vice-president heb ik gevochten voor hervorming van de bijstand. Steeds weer sprak ik met mensen die me vertelden hoe ze in de val zaten in het oude systeem. Dus streed ik om een eind te maken aan de bijstand zoals wij die kenden. Anderen praten over hervorming, wij deden het. Stelden tijdslimieten, gaven opleidingen in plaats van uitkeringen. Het aantal bijstandstrekkers werd met de helft verminderd, miljoenen vonden een baan.

Ik ben hier om serieus over concrete zaken te praten. Ik geloof dat burgers het recht hebben specifiek te weten wat een kandidaat van plan is. Als u mij tot president kiest, zal ik al het geld van belangengroepen uit onze democratie verbannen door een hervorming van de campagnefinanciering. Ik heb hier zulke sterke gevoelens over, dat ik beloof dat Joe Lieberman en ik als eersten een wetsvoorstel daarover naar het Congres zullen sturen. Laten anderen maar proberen de oude hap weer in het zadel te brengen.

Wij zijn naar deze conventie gekomen om Amerika te veranderen. Wat zijn die veranderingen? In een tijdperk waarin Amerikanen hun achterkleinkinderen zullen kennen, zullen we de oudedagsvoorziening en de ziektekostenverzekering versterken, niet alleen voor deze generatie, maar voor alle generaties. In een tijd van medische doorbraken zullen we vechten voor betaalbare gezondheidszorg, zodat gewone mensen niet machteloos en failliet achterblijven. Wij willen richting universele ziektekostenverzekering, stap voor stap. Te beginnen met alle kinderen. Laat alle kinderen in 2004 verzekerd zijn. We zullen de investeringen in medisch onderzoek verdubbelen. We zullen nieuwe medicijnen en therapieën ontdekken, niet alleen tegen kanker, maar tegen suikerziekte, tegen aids.

Op een tijdstip dat er meer rekenkracht zit in een handcomputer dat in het ruimteschip dat Neil Amstrong naar de maan bracht, zullen we de mensen levenslang onderwijs aanbieden. Op een tijdstip dat de menselijke kennis elke vijf jaar verdubbelt, zullen we onze scholen de beste ter wereld maken. Voor revolutionaire verbeteringen in ons onderwijs, voor hogere normen en meer verantwoordelijkheid, nieuwe ideeën. Een volledig gekwalificeerde leraar voor elke klas. En het wordt niet tijd leraren te belonen als de vakmensen die ze zijn? Ik ga niet mee met plannen om ons openbaar onderwijs te ondergraven door geld via vouchers naar privé-scholen te leiden.

Nog niet zo lang geleden leek een sluitende begroting onmogelijk. Nu maakt ons begrotingsoverschot het mogelijk gerichte belastingverlagingen voor de werkende families te regelen. Voor onderwijs, voor ziektenkostenverzekering, voor kinderopvang. Om het successierecht te hervormen, zodat de mensen een kleine onderneming of een familieboerderij aan hun kinderen kunnen doorgeven. Maar laat ik duidelijk zeggen: ik zal geen belastingverlaging steunen die alleen de rijken helpt ten koste van alle anderen en in het voorbijgaan ook onze economie te gronde richt. Want in de belastingplannen van onze tegenstanders krijgt elk gezin uit de middenklasse een dubbeltje op elke tien dollar die naar het rijkste procent van de bevolking gaat. En de lagere inkomens krijgen een cent. Telt het bij elkaar op, dan krijgt het gemiddelde gezin net genoeg voor een Cola-Light per dag, 62 cent wisselgeld.

In deze verkiezingen is het grote verschil: zij zijn voor de machtigen, wij voor het volk. Tabak, olie, vervuilers, de pharmaceutische industrie, de verzekeraars. Soms moet je bereid zijn je hakken in het zand te zetten en nee te zeggen, zodat gewone families een beter leven hebben. Één ding weet ik over het presidentschap. Het is het enige ambt in de grondwet dat verantwoordelijk is voor het hele volk. Niet voor de mensen van één staat of district, niet voor de rijken en machtigen, maar voor iedereen. In het bijzonder voor hen die hun stem niet verheffen, voor hen die die iemand nodig hebben die voor hen vecht; voor hen die in de goot liggen, achtergelaten zijn.

Sommigen hebben de mond vol over het woord eer. Voor mij is dat niet alleen een woord, maar een verplichting. U hebt mijn woord: wij verplichten ons het minimumloon te verhogen. Wij eren de families door kinderopvang uit te breiden, naschoolse opvang en zorgverlof, zodat families hun kinderen kunnen helpen. We eren het ideaal van gelijkheid door burgerrechten te verdedingen en postieve discriminatie. En laat niemand eraan twijfelen: ik steun het recht van vrouwen op abortus.

Om onze families veiliger te maken, hebben we de hardste misdaadwet aller tijden aangenomen, en 100.000 nieuwe agenten op straat gebracht. De misdaad daalt al zeven jaar lang. Maar er is nog altijd te veel gevaar, te veel angst. Daarom stel ik me vanavond een nieuw doel: een daling van de misdaad, elk jaar opnieuw. Daarom zal ik vechten om 50.000 nieuwe agenten op straat te brengen, die nauwe banden aangaan met de buurt waarin ze werken. Daarom vecht ik voor rechten van slachtoffers, niet alleen van misdadigers. Daarom vecht ik voor zwaardere straffen voor hen die internet misbruiken om onze kinderen te besluipen en onze privacy te schenden. En daarom vecht ik om elke school in dit land vrij van drugs en vuurwapens te maken. Tipper en ik bezochten de Columbine High School na de tragedie aldaar, omhelsden de nabestaanden. Ik zal nooit de woorden vergeten die een vader mij in mijn oor fluisterde: ‘Beloof me dat deze kinderen niet voor niets zijn gestorven.'

Ik ben opgewonden over Amerika's vooruitzichten en vol hoop over Amerika's toekomst. Ons land heeft veel geleerd, ook ik heb veel geleerd sinds ik terugkwam uit Vietnam. Ik zal nooit vergeten wat ik daar zag, de moed van zovele jonge Amerikanen. De prijs van de vrijheid is vaak hoog, maar ik heb nooit geloofd dat Amerika daarom in zichzelf gekeerd mag raken. Als senator brak ik met mijn partij en steunde ik de Golfoorlog, omdat ik geloofde dat vitale Amerikaanse belangen op het spel stonden. Ik zal de Amerikaanse defensie sterk houden, ik zal ervoor zorgen dat ons leger de best uitgeruste, best getrainde, best gevoede strijdmacht ter wereld blijft.

Ik wil u vragen, mede-Amerikanen, in deze stad die het eind van onze trek naar het westen markeert en het begin van de New Frontier, laten we samen op reis gaan naar het beste Amerika. Een nieuwe reis, niet in huifkarren, maar met onze geest.

Ik ken mijn eigen onvolmaaktheden. Bijvoorbeeld: ik weet dat mensen zeggen dat ik te serieus ben, dat ik te veel praat over substantie en politiek. Misschien heb ik dat vanavond weer gedaan. Maar het presidentschap is meer dan een populariteits-test, het is een gevecht van dag tot dag, voor de mensen. Soms moeten we dingen doen die moeilijk of impopulair zijn, de smalle, moeilijke weg kiezen en niet de brede, makkelijke. Onze toekomst staat op het spel.

Kiest u mij als president, dan zal ik niet altijd de meest opwindende politicus zijn. Maar ik beloof jullie: ik zal elke dag keihard voor jullie werken en ik zal jullie nooit teleurstellen. Laten we niet stilstaan of terugtrekken, laten we alles doen om de belofte van Amerika te realiseren. Thank you. God bless you. God bless America.''

CNN opnames van Gore's speech

Engelstalige versie