C O L U M N S
NIEUWS | TEGENSPRAAK | SUPPLEMENT | AGENDA | ARCHIEF | ADVERTENTIES | SERVICE |
DE DRAAD
JL HELDRING
|
22 november 1999
Als en dan
Het is vandaag de dag eerder een handicap dan een prettige eigenschap:
het moeten opmerken van taalfouten. Het is de tol van de ex-
eindredacteur, die nog altijd geen tekst kan lezen zonder dat zijn oog
blijft haken bij een foutieve spelling, een verkeerde zinswending of
een grammaticafout. Met gemak zou ik deze pagina kunnen vullen met de
oogst aan fouten uit de weekeind-kranten. Ik doe het niet omdat auteurs
van dit soort stukjes een belegen soort schoolmeesterachtigheid over
zich afroepen.
En dan een fout die stijgt met stip. Dat Klaas Wilting het niet kan, en Johan Cruijff en André Hazes, daarvoor is nog begrip op te brengen. Maar dat heren het niet kunnen die een behoorlijke opleiding hebben genoten en een voorbeeld zouden moeten zijn, dat geeft te denken. Ik heb het over het onderscheid tussen de woorden als en dan, dat steeds minder mensen kunnen maken. Het is plat om als te zeggen als dan bedoeld wordt, is hen ingeprent, dus bij wijze van hypercorrectie wordt door dezen dan gebruik als als bedoeld wordt. "'t Is toch niet helemaal hetzelfde dan bijvoorbeeld vingerafdrukken", sprak minister Korthals van Justitie op de televisie over de DNA-test. "'t Is minstens zoveel werk dan 't op het ogenblik oplevert", zei FNV-voorzitter L. de Waal op de radio over een nieuw stelsel voor de sociale zekerheid. Ook de grammatica- correctie van Microsoft Word kan niet goed uit de voeten met het onderscheid, en produceert een groen kringellijntje onder een correcte dan. Eén troost: over enkele jaren hoeven we het onderscheid niet eens meer te kennen. N.B.: Om collega-muggenzifters voor te zijn: bekend is dat eindredacteuren nooit de ideale eindredacteur van hun eigen schrijfwerk zijn.
|
Bovenkant pagina |