DE DRAAD
Eerder verschenen
columns
De column De Draad verschijnt vijf keer
per week.
Lees De Draad en

schrijf Tom Rooduijn rooduijn@nrc.nl

JL HELDRING
HJA HOFLAND
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
ELSBETH ETTY
ROEL JANSSEN
CS VRIJDAG

T O M   R O O D U I J N

7 oktober 1999

De film- en tv-site

Het medium leent zich voor meer dan alleen reclame: het is een uitstekend middel voor het verspreiden van een gerucht, een legende of een queeste. Geen film- of tv-maker kan er meer omheen: een 'product neerzetten' en liefst een 'hype' veroorzaken via Internet.

'The Matrix' werd ondersteund door een website die beloofde het raadsel van de film op te lossen. Ter begeleiding van 'Deep Blue Sea', een film over genetisch gemanipuleerde haaien, is op Internet een complete Aquatica research facility te vinden. Op de verschillende verdiepingen van dit waterstation treft de liefhebber antecedenten van de acteurs, beeld- en geluidsfragmenten en informatie over het ontstaan van de film aan.

Waarop alle filmmakers hopen, is dat naast de officiële Internetpagina's de fansites als paddestoelen uit de grond komen. Iets dergelijks overkwam de makers van The Blair Witch Project, de voor een habbekrats gemaakte en nu alle kasrecords brekende griezelfilm die vanaf vandaag in Nederland te zien is. Het project had al ruim voordat het in de Verenigde Staten in de bioscoop kwam roem vergaard dankzij de TBWP-site. De hoop van de makers, dat het gerucht over de drie verdwenen filmstudenten als een strovuur om zich heen zou grijpen, werd waarheid. Ze brachten het project niet als publiciteitsmateriaal voor een speelfilm, maar als echt materiaal van studenten die het raadsel van de Blairheks wilden ontsluieren. Daartoe werden niet alleen nagelaten documentaire film- en geluidsfragmenten op de site gezet, maar ook politiefoto's, getuigenissen van nabestaanden en een compleet overzicht van de eeuwenoude Blairheks-mythe. Inmiddels wemelt het van de obscure Blair Witch-sites, waarvan er vele met obscure merchandise een graantje van het succes trachten mee te pikken.

Ook het Veronica-programma Big Brother leverde een breed spectrum aan Internet-nachwuchs en fansites op. (Voor links naar Big Brother-gerelateerde sites raadpleze men bijvoorbeeld: huizen.dds.nl/~jasto/bigbrother.html. De officiële website van Big Brother leverde volgens de ochtendbladen al tussen de 9 miljoen (Algemeen Dagblad) en 14,2 miljoen (de Volkskrant) bezoeken op. Vandaag is het in de Almere-studio dag 22, dus grofweg 12 miljoen hits in twintig dagen, wat 600.000 bezoeken per dag zou betekenen. Met zo'n score kan je met je website een aardige bijverdienste uit reclame verwerven. Wie nu, in de hoop een rechtstreekse glimp of klank van de bewoners op te vangen, een van de vier 'channels' in het huis aanklikt, ziet dan ook eerst een spotje van Boxman. Anders dan bij veel filmsites, vormen deze pagina's niet alleen een marketing-instrument bij het eindproduct, maar maken ze daar wezenlijk deel van uit. Producent John de Mol hoeft zich, met de combinatie van hoge tv- én hoge Internet-kijkcijfers, over de internationale verkoop van zijn 'product' geen zorgen te maken.

Als kijkje in het dagelijks leven van de bewoners moge Big Brother dan niet erg interessant zijn, als kijkje in de mediatoekomst is het dat wel degelijk.