DE DRAAD
Eerder verschenen
columns
De column De Draad verschijnt vijf keer
per week.
Lees De Draad en

schrijf Tom Rooduijn rooduijn@nrc.nl

JL HELDRING
HJA HOFLAND
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
ELSBETH ETTY
ROEL JANSSEN

T O M   R O O D U I J N

26 januari 1999

Webjunkie (6)

Korte inhoud van het voorafgaande:
Een lezer (man, heeft vriendin), die anoniem wil blijven, raakt zijns ondanks via de chatbox van Radio 538 in contact met een vrouw, met wie een steeds intiemer conversatie ontstaat. Eerst in de chatroom, daarna 'apart' en vervolgens, na de uitwisseling van e-mail-adressen, rechtstreeks. Dit alles brengt bij Anonymus een mengsel van verontruste en opgewonden gevoelens teweeg. ,,Op de een of andere manier was dit zo ontzettend spannend'', constateert hij, ,,misschien nog wel spannender dan in real life!'' Dat komt waarschijnlijk, overweegt hij, doordat je via het net openhartiger bent dan in de 'werkelijkheid'. ,,Na ruim twee weken kwam mijn cyberliefde op een punt dat ze mijn stem wilde horen'', luidde de cliffhanger van De Draad van gisteren. ,,De trillingen en hartkloppingen gingen door me heen. Tegelijkertijd schrok ik me te pletter en voelde ik me heerlijk.''
Hieronder het - iets ingekorte - vervolg.

,,Ik twijfelde of ik zomaar mijn telefoonnummer wilde geven. Je gaat je dan toch afvragen of het wel allemaal goed zit. Voor hetzelfde geld zit er een malloot aan de andere kant. Maar door mijn kop te gebruiken, en afgaande op de gesprekken die ik met haar had, gaf ik haar uiteindelijk mijn telefoonnummer. Ik vroeg haar om me gelijk te bellen, maar ze klapte dicht. Ze twijfelde en ik zat ondertussen in gigantische spanningen. Het kostte me zoveel energie, ik weet niet waardoor maar het vergde alles van me.''

,,Na een half uur met haar doorgepraat te hebben, erg moeizaam, ging ze me bellen. Maar wat deed ze, ze liet de telefoon één keer bij me rinkelen en kapte af. Mijn hart klopte in mijn keel. Ik wilde haar nu gewoon horen, zij wilde mij ook horen, maar we durfden allebei niet. Dus heb ik weer een kwartier met haar zitten chatten dat ze moest bellen, want vroeg of laat moest het toch gebeuren. En ja hoor... daar ging de telefoon weer. Ik nam op... en ik hoorde haar haar naam zeggen. Ze klonk precies zoals ik me haar voorstelde. Het gesprek ging erg moeizaam door de telefoon, maar wat wil je... we zaten allebei met een gigantische brok in de keel. Er gingen allerlei gevoelens en emoties door me heen. Na wat gesproken te hebben spraken we weer af voor de volgende dag, op de radio-538-site. En daar was ze weer, het beviel haar dus net zo als het mij beviel. We chatten weer met elkaar. Maar ik miste ik toch iets: haar lach en de emoties die je uit een stem kan halen. Het chatten begon dan ook uiteindelijk minder te worden en het bellen werd meer en meer.''

,,Dan merk je toch dat internet een hele mooie manier is om iemand te ontmoeten, maar als je iemand uiteindelijk hebt gehoord of gezien, wil je toch liever die mogelijkheid gebruiken. Internet kan daar niet tegenop. Misschien wordt dit anders als iedereen kan communiceren met videobeelden. Je kan via het internet niet je echte gevoelens weergeven. Je kan smileys gebruiken, maar als je elkaar een keer gehoord hebt dan zijn de smileys niks meer waard. Hetzelfde geldt voor e-mails.''

,,Inmiddels is ze geen cyberlove meer van me, dit kwam door omstandigheden die nu niet belangrijk zijn. Maar we bellen wel veel met elkaar. Soms elke dag zelfs. Maar een ding is zeker, ik heb er een hele goede vriendin aan over gehouden. We hebben foto's van elkaar via e- mail verzonden, maar elkaar nooit in real life ontmoet. Het zal heus wel een keer komen, maar voorlopig nog niet. Ik heb er nu een goede ervaring mee gehad om iemand via het internet te ontmoeten. Maar ik weet dat het ook verkeerd kan uitpakken, je hoort er veel verhalen over. Misschien is dit wel de reden voor mij dat ik dit nooit weer zal doen. Een andere reden voor mij is dat er zoveel spanningen en emoties door je heen kunnen gaan. De kloppingen die ik heb gehad zijn niet te beschrijven. Ik raad je dit dan ook niet aan als je een zwak hart hebt.''

,,Ik schrijf je dit omdat ik het gewoon kwijt wilde. Niet iedereen weet hier van. Omdat niet iedereen dit kan begrijpen. Ik denk dat je het pas echt begrijpt als het je zelf is overkomen. Want ook ik dacht dat het allemaal lulkoek was, maar ik weet nu wel beter.''

Dit relaas, dat staat voor talloze 'cyberliefdes' die via internet ontstaan, loochenstraft de veronderstelling dat wederzijdse aantrekkingskracht is gebaseerd op fysieke kenmerken. Dat in de anonieme en steriele ongeving van de chatbox tussen twee mensen ook 'Wahlverwandtschaften' tot bloei kunnen komen is voer voor psychologen.