DE DRAAD
Eerder verschenen
columns
De column De Draad verschijnt vijf keer
per week.
Lees De Draad en

schrijf Tom Rooduijn rooduijn@nrc.nl

JL HELDRING
HJA HOFLAND
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
ELSBETH ETTY
ROEL JANSSEN

T O M   R O O D U I J N

14 december 1998

Van Joles les

Internet is net zo betrouwbaar als u het zelf maakt, dat was de strekking van een stukje van Francisco van Jole in de Volkskrant van zaterdag. De 'Internet-journalist' nam een 'uitglijder' in deze rubriek als uitgangspunt voor een verhandeling over de verifieerbaarheid van op Internet verkregen feiten. ,,Informatie op Internet is dus inderdaad in principe onbetrouwbaar'', stelt Van Jole vast. ,,Maar datzelfde Internet stelt je wel in staat om na te gaan wat er niet klopt.''

Dat laatste had ik inderdaad niet gedaan. Afgelopen dinsdag poogde ik, naar het voorbeeld van een soortgelijke onderneming in de Herald Tribune, on line een huis te kopen en volledig te laten inrichten. Mijn constatering dat Internet-winkelen in Nederland nog altijd vrijwel onmogelijk is noemt Van Jole 'onomstotelijk juist'. Maar nu de 'uitglijder': het in te richten grachtenpand betrok ik via een site die ik hield voor die van de Nederlandse Vereniging van Makelaars: www.nvm.org. Bij dat laatste deel van het adres had natuurlijk een alarmbel moeten rinkelen, want waarom zou een Nederlandse organisatie zich met zo'n internationaal adres tooien? De 'echte' site van de NVM, aldus Van Jole, had ik moeten vermelden, onder www.nvm.nl.

Ik was bij nvm.org beland via Alta Vista en had mij laten misleiden door het NVM-logo op de site. ,,Nvm.org noemt zich WoningWijzer'', verklaart Van Jole, ,,en verwijst naar veertien verschillende makelaars die op de site zijn ondergebracht.'' Zoals bekend is een zoekactie, zeker met de omvang die ik mij tot doel stelde, een tijdrovende bezigheid. Ik had mij in de haast tevreden laten stellen met de makelaar die ik via nvm.org vond, en met het huis dat die in de aanbieding had. Nergens in mijn stukje wordt beweerd dat mijn grachtenpand in Amsterdam is verkregen dankzij bemiddeling via de officiële homepage van de Nederlandse Vereniging van Makelaars. De constatering ,,NRC verwees de lezer voor het kopen van huizen naar de site van de NVM'' is dus op zijn minst tendentieus.

Ik had me volgens de Internet-journalist de moeite moeten getroosten de domeinnaam van 'mijn' NVM te checken bij InterNIC en via een zoekactie bij de Stichting Domeinregistratie Nederland tot de conclusie moeten komen dat de ware NVM zich in Nederland bevindt. Van Jole vond uit dat het adres www.nvm.org is geregistreerd door een computerbedrijf dat onder de naam NVM een commerciële exploitatiedienst voor makelaars heeft opgezet. ,,Dat is misschien niet verboden maar echt netjes is het niet'', schrijft Van Jole, ,,vooral ook omdat nvm.org nergens meldt dat de site niet is wat het lijkt.'' Kijk desondanks altijd verder dan je neus lang is, luidt Van Joles les. Vertrouw niemand op Internet, waarschuwt hij, ,,zelfs niet degenen die dat adviseren.''

Jammer is dat de wijsheid van Van Jole wordt gegoten in een breder betoog, met mijn 'uitglijder' als voorbeeld, waarin wordt beweerd dat ,,journalisten en andere beroepsgroepen die zogezegd 'het primaat op informatievoorziening' claimen'' hun lezers voor 'dom' verslijten waar het Internet betreft. Ik had in het geheel niet de pretentie de 'reisadviseur door de datajungle' te zijn waarvoor Van Jole mij houdt. Het gewraakte stukje was niet meer dan het verslag van een zoektocht op Internet, die in elk geval wat betreft de aanschaf van het grachtenpand is geslaagd. Hoe, dat deed er zogezegd even geen bal toe.