DE DRAAD
Eerder verschenen
columns
De column De Draad verschijnt vijf keer
per week.
Lees De Draad en

schrijf Tom Rooduijn rooduijn@nrc.nl

JL HELDRING
HJA HOFLAND
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
ELSBETH ETTY
ROEL JANSSEN

T O M   R O O D U I J N

9 september 1998

Schoonmaakactie

Kijken naar het Journaal levert bij het naderen van de eeuwwende een welhaast artistieke staalkaart op van bloemrijke hedendaagse uitdrukkingen en vergelijkingen. Als ware woordkunstenaars lepelen de NOS-voorhoedespelers de ene metafoor na de andere beeldspraak op, om ze geheel gratis aan de hongerige kijker voor te schotelen.

In het item dat gisteren het spits afbeet van de veelbekeken rubriek, voerde een wakkere NOS-verslaggeefster een agent van de spoorwegpolitie ten tonele, die de bij het Amsterdamse Centraal Station verzamelde verslaafden vergeleek met water: 'Dat loopt ook altijd naar het laagste punt.' De reporter deed zelf eveneens een duit in het zakje: de verslaafden stonden 'stijf van de drugs'; alvorens ze 'op te vegen' moest je wel eerst weten waar ze 'op te vangen'.

De door het Journaal voor het voetlicht gebrachte officier van justitie toverde eveneens een waterrijke overeenkomst uit zijn hoge hoed: de verslaafden rond het CS verdrijven was als prikken in een waterbed: 'Als je aan de ene kant drukt, komt het aan de andere kant omhoog.' De politie op haar beurt situeerde de toestand liever overdrachtelijk in een tube tandpasta: 'Druk je aan het ene eind, dan komt het er aan de andere kant uit.' Volgens de door de NOS aan de tand gevoelde burgervader van Utrecht kon je wel op een station gaan 'vegen', maar kwam de 'rommel' net zo gemakkelijk elders terecht. 'Het probleem', vatte de Argus van het Journaal ten overvloede samen, kwam, hoe je het ook wendde of keerde, altijd 'bij een ander op de stoep'. Hoog tijd dus voor een fundamenteler 'schoonmaakactie'.

Vervolgens tilde de rubriek het openingsakkoord naar een abstracter, bestuurlijk niveau. Daartoe werd van de wereld van het circus, het watermanagement, de mondhygiëne en het vuil, de stad en de stoep moeiteloos overgeschakeld naar het voetbalmilieu. Alhoewel het leer voorlopig nog wel even zou worden 'rondgespeeld, lag de bal nu op de stip van de minister voor het grote stedenbeleid'. Deze zegde toe 'in een hoog tijdpad' de bevolking een 'beter leefklimaat' te bezorgen.

Hoe en op welke termijn het 'stoepvuil' uiteindelijk een plaatsje onder de koperen ploert te offreren kwam gemakshalve even niet ter tafel. Daartoe ontbeerden de rubriek en haar zegslieden de uit het juiste hout gesneden ballen.