DE DRAAD
Eerder verschenen
columns
De column De Draad verschijnt vijf keer
per week.
Lees De Draad en

schrijf Tom Rooduijn rooduijn@nrc.nl

HJA HOFLAND
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
ELSBETH ETTY
ROEL JANSSEN

T O M   R O O D U I J N

1 april 1998

Fatboy

,,Zijn er al cursussen voor infostress-management?'' vraagt Edward H. uit Amsterdam, in reactie op mijn stukje van afgelopen maandag over infostress. ,,En weet je ook wanneer management in zwang kwam in Nederland? Er zijn inmiddels ontelbare management mogelijkheden. Wat dacht je van emotie-management - het bewust mijden van slecht nieuws, of juist maar aan enkele goede doelen meedoen...''

Erik H. meldt vanuit New York dat er zoveel goeds uit Internet is voortgekomen en hij vraagt mij daar wat meer aandacht aan te besteden. ,,Neem nou de website van Harry Knowles, die ik altijd bekijk voordat ik een bioscoop bezoek'', aldus H. ,,Knowles is een jonge filmgek die een site heeft opgezet, waarop je alles te weten komt over films die in produktie gaan of zijn. Hij heeft een heel netwerk van informanten die hem - uiteraard via het net - op de hoogte stellen van nieuwtjes. Ze bezoeken testvoorstellingen van films en geven dan al commentaar. Knowles schrijft hele eigenzinnige recensies, waar je altijd meer aan hebt dan aan die gortdroge, enerzijds-anderzijds recensies in kranten.''

Inderdaad biedt 'Ain't It Cool Network', want zo heet de site, een andere kijk op film - en de miljoenen die www.aint-it-cool-news.com inmiddels bezochten, kijken blijkbaar graag met Knowles mee. De criticus heeft veel weg van Theo van Gogh, zowel wat zijn postuur - een karikatuur op de site toont Knowles als een kogelrond ventje - als zijn enfant-terrible-gedrag betreft. Hij klapt uit de school over produktieproblemen, lang voor een film in première is gegaan. Filmproducenten trachtten Knowles' spionnenleger te weren; tot nu toe vergeefs, want hoe zie je of er een computerende filmfreak tussen het proefpubliek zit?

Ain't it cool heeft inmiddels de status van film-consumentenrubriek gekregen en produktiemaatschappijen hebben door schade en schande geleerd er terdege rekening mee houden. De niet geringe invloed van de site valt af te leiden uit het succes van de film Titanic. Door de producenten van deze film werd lange tijd gevreesd dat het een flop van 200 miljoen dollar zou worden; de film was tijdens de produktie door de pers al min of meer tot zinken gebracht. Totdat Knowles zich er positief over uitliet, en het tij keerde. Titanic was na een maand uit de kosten, onlangs won de film maar liefst elf Oscars.

Knowles spreekt de filmliefhebber aan op een alledaags toontje, het soort geschreven parlando dat in internet-communicatie gebruikelijk is. De filmcriticus vindt dat de lezer het recht heeft om te weten onder welke persoonlijke omstandigheden een stukje is geschreven. Dus als Knowles slecht heeft gegeten, met het verkeerde been uit bed is gestapt of een vermoeiende vliegreis achter de rug heeft, dan wordt die informatie verweven met zijn gedachten over de besproken film. ,,De meeste critici beginnen met drie alinea's beschouwing'', schrijft Knowles ter verantwoording, ,,in het grootste deel van het stukje vertellen ze wat er in de film gebeurt, als in een boekverslag. Dan komen er nog eens twee tot drie alinea's verhulde kritiek. Bah, Humbug! Ik geloof dat de meeste mensen van recensies willen weten of de film de moeite waard is om hun goeie geld aan te besteden. En ik denk dat ze willen weten wie de persoon achter de criticus is.'' Hij besluit met de aanmoediging: ,,Enter the fatboy.''

Zoals een wizzkid uit Texas de filmbazen doet sidderen en het recensentenmonopolie doorbreekt, kan een ander met een vernuftige site tegen weer een andere gevestigde orde ten strijde trekken. In die zin is Internet 'verfrissend', zoals Erik H. schrijft, en biedt het meer 'fatboys' de gelegenheid het media-establishment te kijk zetten.

P.S.: D66 meldt dat er vandaag, ter gelegenheid van 1 april, pastiches van verkiezingsaffiches op hun site te zien zijn: www.d66.nl/