DE DRAAD
Eerder verschenen
columns
De column De Draad verschijnt vijf keer
per week.
Lees De Draad en

schrijf Tom Rooduijn rooduijn@nrc.nl

HJA HOFLAND
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
ELSBETH ETTY
ROEL JANSSEN

T O M   R O O D U I J N

31 maart 1998

Keuze

In zijn boek 'De overkant, Mijn jaren bij Het Parool' beschrijft oud-Parool-hoofdredacteur Sytze van der Zee hoe hij zich in november 1990, ,,als een onzekere jongeling op vrijersvoeten'', met een grote bos bloemen meldde in de Vossiusstraat 38 te Amsterdam.

Daar woonde Annie M.G. Schmidt, die hij wilde verleiden tot het schrijven van een wekelijkse column met jeugdherinneringen. ,,Eerst wilde ze die in NRC Handelsblad publiceren, daarmee was ze al vrijwel rond'', schrijft Van der Zee, ,,totdat haar boezemvriendin en oud-Parool-redactrice Jeanne Roos haar aan het twijfelen bracht. 'Dat kan je niet maken, Annie!' zei Jeanne. 'Je komt zelf uit het Parool-nest.' Daar was ze na de oorlog begonnen op documentatie om later ook nog voor de krant te gaan schrijven, onder meer kinderversjes.''

De hoofdredacteur kwam naar de Vossiusstraat om voor Het Parool te pleiten, maar dat was niet meer nodig. Niet zonder trots beschrijft Van der Zee hoe de schrijfster er, door de kwaliteit van het onder zijn leiding vernieuwde Parool, zèlf al van overtuigd was geraakt dat ze voor Het Parool moest kiezen. ,,Daarom had ze besloten dat ze voor ons haar Zeeuwse column één keer in de twee weken zou schrijven, wat een beetje een tegenvaller was omdat ik op een wekelijkse bijdrage rekende.''

De werkelijkheid over de plotselinge keuze van Annie M.G. Schmidt voor Het Parool in plaats van NRC Handelsblad is anders. Niet Jeanne Roos of het vernieuwde Parool, maar de affaire-Van Doorn bracht de schrijfster tot haar besluit. Eind 1990 besloot de toenmalige hoofdredacteur van NRC Handelsblad de columnist J.A.A. van Doorn te ontslaan, omdat deze in een - door sommigen als anti-semitisch gekwalificeerd - stukje de ,,grenzen van de betamelijkheid'' zou hebben overschreden.

Als eindredacteur van de Achterpagina had ik in dezelfde kamer die Van der Zee beschrijft twee keer met Annie Schmidt gesproken over een column voor NRC Handelsblad. Ook mij was witte wijn geserveerd, ook ik had geconstateerd hoe ze ,,de ene sigaret na de andere'' opstak. Ze verheugde zich vooral op de publicatie van haar jeugdherinneringen in NRC Handelsblad, omdat vroeger bij haar thuis de Nieuwe Rotterdamse Courant werd gelezen. Inderdaad waren we ,,al vrijwel rond'', tot de rel rond Van Doorn lostbarstte. Op 11 november 1990 schreef ze me de volgende brief:,,Lieve Tom Rooduijn, Allereerst mijn excuses. Ik beloofde je enkele stukjes te sturen vóór half oktober. Door allerlei getreuzel en getalm is dat niet gebeurd.

Nu ben ik erg blij zo lang getalmd te hebben.

Ik kan me goed voorstellen dat niet alle columnisten bij jullie en bloc vertrekken na de affaire-Van Doorn. Maar je moet wel goed gek zijn om een column te STARTEN. Omdat ik alleen met jou te maken heb gehad en nooit een schriftelijke bevestiging kreeg van de redactie, richt ik me enkel tot jou, in de hoop dat je dit briefje toch ergens op een bord prikt, tot lering en vermaak.

Met hartelijke groeten, Annie.''

Bij deze alsnog op het bord geprikt.