U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    F I L M A R C H I E F  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE

  OUDE NUMMERS  
  FILMARCHIEF  
  DOSSIER OPSPORING  
  DOCUMENTATIESERVICE  

T I T E L : De zwanenprinses (The Swan Princess)
R E G I E : Richard Rich
M E T : Mandy Huydts, Bill van Dijk, Paul van Gorcum, Frits Lambrechts

Zwanenprinses zwak door luiheid

JOYCE ROODNAT
Ach, het is allemaal zo gemakkelijk. Je neemt een beproefd klassiek liefdes- dan wel avonturenverhaal met adolescente protagonisten, het verhaal van Het Zwanenmeer bijvoorbeeld waar Marius Petipa met muziek van Tsjaikovski zo'n betoverend ballet van maakte. Een verliefde prins, een prinses die door zijn onhandigheid verandert in een witte zwaan, en een tovenaar die een aan haar identieke zwarte zwaan inzet. Je bewerkt dat tot iets dat tegelijk antiek aandoet en toch aanknoopt bij wat kinderen aanspreekt en je verandert een eventueel onaangenaam slot in een happy end: prins en prinses moeten lang en gelukkig leven, de zwarte zwaan dient te worden verslagen. Minder dramatisch, maar alla. Voor de humor zoek je wat rare typetjes in de dierenwereld als kameraadjes en de tekenaars kunnen aan de gang. Dan nog wat zwierige liedjes erbij en minstens één verrassende stem (John Cleese in de Amerikaanse versie, Serge Henri Valcke in het Nederlands) en je bent klaar: de volgende speelfilmlange animatieproduktie is geboren, het publiek mag oh en ah komen roepen en de kassa kan volstromen.

Het lijkt wel gemakkelijk maar dat is het niet. Kijk naar De zwanenprinses en je staat stomverbaasd over zoveel luiheid en onbenul, je wordt bedroefd van alle loze energie en je voelt zelfs drift door de ongewenste intimiteit die wordt uitgestort over het kinderpubliek. Of is het niet intiem om te worden aangesproken op je emoties en hoe kan het anders dan ongewenst zijn wanneer dat zo grof en lelijk gebeurt?

De stijl van tekenen van De zwanenprinses is die van het gecomputeriseerd in elkaar gesmeten stripverhaal, met standaardachtergronden, nondescripte gelaatsuitdrukkingen en clichématig komische bijfiguren. De stijl van vertellen is slordig en onverfijnd, zonder enig gevoel voor detail. De muziek is breed en doorsnee en ritmisch ongeschikt voor songteksten, zodat de liedjes allemaal onverstaanbaar zijn.

De kinderen die kijken naar De zwanenprinses moeten van de makers huilen, lachen, meegesleept worden, zich laten raken. Daartegenover zetten die makers een flutverhaal dat ze inkleurden met elementen die op zijn best geleend zijn van de, wel mooie, wel verfijnde, wel doordachte Disneyfilms Belle en het Beest en De kleine zeemeermin en op zijn slechtst zo nadrukkelijk afgekeken dat je bijna van roof zou kunnen spreken.

NRC Webpagina's
1 JUNI 1996


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)