OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Woodstock: The Director's Cut |
| R E G I E : | Michael Wadleigh |
| M E T : | Jimi Hendrix, Joe Cocker, Sly and the Family Stone, Country Joe and the Fish, Santana, The Who enz |
Nogmaals Woodstock, en nu langer
Hans BeerekampToen Martin Scorsese, een filmstudent uit New York met een voorliefde voor nette kostuums en popmuziek, op 17 augustus 1969 het podium van Woodstock betrad, droeg hij volgens de overlevering manchetknopen. Drie dagen later was hij uiterlijk niet meer te onderscheiden van de andere bezoekers, en had als assistent-regisseur van een andere student, Michael Wadleigh, vele uren film verzameld van de dezer dagen in vele toonaarden herdachte orgie van een generatie.
Zijn belangrijkste bijdrage aan de film Woodstock, nog steeds de meest lucratieve documentaire uit de geschiedenis, zou Scorsese de maanden daarna leveren. Het succes van de film werd immers voor een belangrijk deel bepaald door de innovatieve en overrompelende montage, die de vaak geïmiteerde 'split-screen'-techniek zou introduceren. Hoewel Thelma Schoonmaker, nog steeds Scorsese's vaste 'editor', de officiële credit (en Oscarnominatie) kreeg voor die montage, beweren velen dat Scorsese er het zwaarste stempel op drukte.
Ik ken maar weinig mensen die destijds de film van 184 minuten te kort vonden. Nu er volgens de heersende mode een 'director's cut' verschijnt, die nog 56 minuten langer duurt, moet de reden van die onderneming vooral gezocht worden in een poging van Warner Bros. te profiteren van de nostalgische hausse rond het zilveren jubileum van Woodstock. Inderdaad superviseerde regisseur Wadleigh de nieuwe lange montage, maar hij is de eerste om toe te geven dat de oude versie al een behoorlijk eigenwijze 'director's cut' was. Natuurlijk is de kans wel aangegrepen om geluid en beeld volgens de nieuwste technologie te vervolmaken en enkele omissies te herstellen. Zo beweert Wadleigh - en hij zal het wel weten, hoewel ik bereid zou zijn het tegendeel te zweren - dat Janis Joplins optreden in de film aanvankelijk niet voorkwam. Voorts werden in de nieuwe versie beelden uit het optreden van Jefferson Airplane, Creedence Clearwater Revival en Johnny Winter toegevoegd, alsmede extra materiaal met Jimi Hendrix.
Wadleigh, die 50.000 dollar investeerde in de film èn in de organisatie van het festival zelf, was 28 in 1969. Sindsdien heeft hij nog een geflopte griezelfilm gemaakt (Wolfen, 1981) en verder gerentenierd van de opbrengsten uit zijn heel verstandige beslissing. Het loont de moeite de film met eigen ogen nog eens op een groot doek te bekijken, al was het maar om vol verbazing kennis te nemen van het gemak waarmee de organisatoren acteren dat ze onzakelijk en naïef zijn.
1 JUNI 1996