OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | The Wooden Man's Bride (Wui Kui) |
| R E G I E : | Huang Jianxin |
| M E T : | Chang Shih, Wang Lan, Wang Yumei |
Trouwen met een bruidegom van hout
HANS BEEREKAMPHet huis waar het grootste deel van de handeling van The Wooden Man's Bride (Wui Kui) zich afspeelt, doet denken aan de vesting in Zhang Yimou's Raise the Red Lantern, evenals de wrede wijze waarop een vrouw gedwongen wordt zich naar de huwelijkstradities te richten. Op weg naar haar bruiloft is zij geschaakt door een roverhoofdman en vervolgens bevrijd door de drager die haar naar haar echtgenoot moest brengen. De aanstaande huwelijkspartner is onder alle commotie bij een ongeluk overleden, maar zijn moeder besluit de bruiloft toch door te laten gaan. De ceremonie wordt voltrokken met een houten beeld als bruidegom, waaraan de bruid trouw moet zweren. De heimelijk ontluikende liefde tussen de vrouw en de drager, zwoegend in de tahoemolen, heeft geen recht van bestaan, net als in de eveneens verwante Zhang-film Ju Dou. Eenmaal betrapt worden de enkels van de overspelige vrouw voor straf gebroken en wordt de knecht verjaagd. Wraak kan niet uitblijven.
Regisseur Huang Jianxin is zich ervan bewust dat hij in The Wooden Man's Bride, een in de noordwestelijke woestijn van China opgenomen Taiwanese produktie, een eeuwenoud verhaal in een nieuwe variatie - vrij naar een roman van Jia Pingau - opnieuw vertelt: ,,Het is een genre, die liefdesverhalen over verzet tegen tradities, dat vooral in het westen van China steeds terugkeert''.
Huang behoort net als Zhang en Chen Kaige tot de zogenaamde 'vijfde generatie' van Chinese regisseurs. Hij werd vooral bekend door The Black Cannon Incident, de meest 'eigentijdse' en ironische film uit de reeks waarmee die generatie rond 1980 debuteerde. Een beeldschoon gefotografeerde, lyrische kostuumfilm blijkt hij ook te kunnen maken. Zou The Wooden Man's Bride de eerste Chinese film in dit genre geweest zijn die het westen bereikte, dan zouden we waarschijnlijk onze ogen uitgekeken hebben. Nu is het niet meer dan verdienstelijk vakwerk, enigszins overschaduwd door de visueel meer extreme en dwingende voorbeelden van Zhang Yimou.
1 JUNI 1996