OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | A Woman's Guide to Adultery |
| R E G I E : | David Hayman |
| M E T : | Theresa Russell, Amanda Donohoe, Ingrid Lacey, Fiona Gillies, Sean Bean, Adrian Dunbar |
Solidariteit als elfde gebod; De Verslaving, het Telefoontje en de Handtas op pootjes
Door JOYCE ROODNAT'Een vrouwenhandboek tot overspel' - het zou een veelbelovende titel kunnen zijn voor een seksfilm, maar niets is minder waar. A Woman's Guide to Adultery is een film die weinig mannen zullen willen zien, maar hun vrouwen des te meer. Tweeënhalf uur duurt hij en alle facetten van het overspel komen aan bod via de affaires van vier hartsvriendinnen van halverwege de dertig. Wanneer je je op die leeftijd op het liefdespad begeeft, doe je al snel aan overspel: of je bent zelf getrouwd, of je minnaar is het, of allebei, en voor je het weet zit je vast op reeds eeuwen gebaande paden die je nu juist wilde vermijden omdat je ze werkelijk te banaal vond.
A Woman's Guide to Adultery werd geregisseerd door een man (David Hayman), maar is gebaseerd op de roman van een vrouw (Carol Clewlow) en dat verklaart de expertise: alleen een vrouw is in staat zo'n melancholiek verhaal juist energiek te laten verlopen, dramatisch maar zonder krokodilletranen en gewapend met het juiste milde cynisme. ,,Ik hou van Monica, maar ik ben niet meer verliefd op haar,'' bezweert een getrouwde Casanova zijn geliefde in spe. ,,Ha, ons eerste cliché,'' antwoordt het onwillige slachtoffer droogjes, om een halve minuut later voor hem en zijn mooie woorden te bezwijken. Die had ze weliswaar direct ontmaskerd als afgezaagde flauwekul, maar - en dat is de ellende - ze zijn zo heerlijk zijn om te naar te luisteren en in te geloven. Theresa Russell speelt mooi onderkoeld deze vrouw, tot dan degene die zich juist altijd verre heeft gehouden van getrouwde mannen. Bij haar vriendinnen propageert ze met verve 'het elfde gebod': gij zult geen andere vrouwen kwetsen, dat wil zeggen ook geen echtgenotes. Maar het kost haar heel wat tranen, en opbieden tegen hypocrisie en verraad eer ze zelf weer in staat is om zich aan dat gebod te houden. Zij leerde eindelijk begrijpen wat haar vriendinnen haar maar niet duidelijk vermochten te maken: als je smoorverliefd bent is het zo gemakkelijk niet om solidair en consequent te zijn. Deze vrouw bereikt overigens waar iedereen in haar positie van droomt: ze slaagt erin haar schijnheilige Don Juan de stuipen op het lijf te jagen door op het juiste moment indiscreet te zijn.
Naast haar affaire krijgen we nog drie versies van overspel voorgeschoteld in drie verschillende milieus, waaronder de Britse politiek. Omdat ook de wederhelften van de minnaars in beeld komen, worden we vergast op alle bij stiekeme affaires behorende facetten - overbekend maar daarom niet minder heftig. De Verslaving: maar Hij hóudt van Mij; het afkatten van de andere vrouw: die handtas op pootjes; de plotselinge zwangerschap van de Tegenpartij: en hij zei nog zo dat zijn huwelijk platonisch was; het wachten op Zijn Telefoontje, het vergeefs bereide Souper en het grenzeloze vermogen van vrouwen tot inschikken, rekening houden en zichzelf wegcijferen. Het omgekeerde zien we ook: de vrouw die haar echtgenoot laat barsten voor een geliefde en, ijlings en vergeefs, spijt krijgt als die echtgenoot een nieuwe vriendin heeft gevonden. En maar vechten om die mannen, die zich dat profiterend, gelaten, om niet te zeggen bête laten aanleunen. Intussen schalt de rock-song Stupid Cupid uit de jukebox en niemand luistert.
A Woman's Guide Book to Adultery is oorspronkelijk gemaakt als een driedelige serie voor de Britse televisie. Dat merk je en de film mag niet anders dan op die manier worden bekeken. De stijl is realistisch en onbijzonder, de verteltrant lineair en het onderwerp wordt in de breedte uitgegraven, niet in de diepte. Maar er wordt uitnemend in geacteerd en er valt veel te genieten vooral van de scherpe dialogen vol vrolijk-bittere wisecracks: 'Ik zag eruit als iemand die drie jaar op de bus had staan wachen. Kwam hij eindelijk, reed hij de verkeerde kant uit.''
1 JUNI 1996