OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Velo negro |
| R E G I E : | Arjanne Laan |
| M E T : | - |
Grenzen langs het dunne koord
Door HANS BEEREKAMPIn speelfilms is de dramatiek van de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten, bewaakt als een Berlijnse Muur van de Derde Wereld, al vaak benut (El Norte, The Border, El jardin del Eden enz.). Arjanne Laan, de Nederlandse maakster van de in 1990 goed ontvangen lange documentaire over zwerfkinderen in Mexico-Stad Mama Calle, wilde met haar tweede lange film Velo negro de werkelijkheid van de illegale grensoverschrijders weergeven.
De film, die met 73 minuten te lang aanvoelt, bleek echter toch op enigszins gespannen voet komen te verkeren met de realiteit. Menige scène maakt de indruk te zijn geënsceneerd met medewerking van de Amerikaanse Border Patrol.
Ook de vermelding van de namen van de belangrijkste personages aan het begin van de film doet vermoeden, dat Velo negro balanceert op het dunne koord tussen fictie en non-fictie.
Het is niet mijn hoofdbezwaar tegen de film. Dat schuilt in het
onvermogen van Laan om me als kijker te betrekken bij het lot van de
personages. In theorie wist ik al dat de Amerikaanse droom, voor die
enkeling die erin slaagt de rivier onbetrapt over te zwemmen, zwaar
tegenvalt. Desondanks blijven duizenden het steeds opnieuw proberen.
Waarom en hoe precies, dat maakt Velo negro mij niet duidelijk.
1 JUNI 1996