OUDE NUMMERS  
  FILMARCHIEF  
  DOSSIER OPSPORING  
  DOCUMENTATIESERVICE  

Kabbelend dubbelportret van twee Italianen in Nederland

Met woorden kan Monster veel minder goed uit de voeten. Zijn laatste film Twee Italianen is een tamelijk conventionele documentaire van een klein uur, die een dubbelportret oplevert van Alessandro Fratestefano en Bruno Santanera. Beide vijftigers hebben weinig meer gemeen dan dat ze jaren geleden uit Italië naar Nederland kwamen. Fratestefano, afkomstig uit een dorpje in Campanië, is nu eigenaar en chef-kok van een Amsterdams restaurant, dat geen pizza's serveert, maar gastvrijheid en kwaliteit hoog in het vaandel draagt. De in Turijn geboren Santanera beschikt over een minder bescheiden en discrete persoonlijkheid. Hij kreeg al eerder veel aandacht. sinds hij neerstreek in het Groningse terpdorp Godlinze: eerst als 'de marmerkoning' die in hongerstaking ging, toen hem een horecavergunning geweigerd werd, de laatste jaren als verkoper van 'magnetische mineralen', die om de nek van bekende Nederlanders (Imca Marina, Tineke) verbluffend goed blijken te helpen tegen een scala aan kwalen.

Veel lijn zit er niet in de film; Monster bijt als interviewer niet echt door, en schampt langs de buitenkant van de persoonlijkheid van zijn beide helden. Vooral in het geval van Fratestefano heb je als kijker voortdurend het gevoel dat het ware verhaal niet boven water komt. Santanera betoont zich een amusante schelm, wiens daden voor zichzelf spreken: de kijker mag kiezen of hij wil glimlachen of huiveren.

Twee Italianen levert een redelijk onderhoudend uurtje televisie op, dat iets vertelt, maar niet zo veel en al helemaal niet waarom. Voor een in de bioscoop uitgebrachte documentaire is het materiaal beslist te mager en te weinig verrassend.