OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Sister My Sister |
| R E G I E : | Nancy Meckler |
| M E T : | Joely Richardson, Jodhi May, Julie Walters, Sophie Thursfield |
Genets Meiden op herhaling
HANS BEEREKAMPDe zusjes Léa en Christine Papin vermoordden in 1933 in de Franse provinciestad Le Mans op gruwelijke wijze de mevrouw en haar dochter, waar beiden als dienstmeisje dienden. Het incident zou als ultieme verzetsdaad tegen de bourgeoisie toegejuicht worden door surrealisten en existentialisten en in 1947 vereeuwigd worden door Jean Genet in zijn toneelstuk Les bonnes/De meiden. Het leidde ook tot ten minste drie films, waarvan de laatste, Sister My Sister (1994), weer gebaseerd is op een ander toneelstuk, My Sister In This House (1981) van de Amerikaanse Wendy Kesselman.
Het grootste compliment dat de film Sister My Sister te maken valt, is dat ik me geen moment heb gerealiseerd dat het de verfilming - door Nancy Meckler, een belangrijk Brits theaterregisseuse in haar speelfilmdebuut - van een toneelstuk betrof. Wel vielen de uitzonderlijk genuanceerde acteerprestaties op in de vier hoofdrollen: van Julie Walters (Educating Rita) als de gedistingeerde tiran; van Sophie Thursfield als de plompe, van haar persoonlijkheid beroofde dochter; van Jodhi May (de dochter van Joe Slovo in A World Apart) als het jongste zusje; en vooral van Joely Richardson (Vanessa Redgraves dochter, bekend uit Peter Greenaway's Drowning by Numbers) als de oudste meid.
In de visie van Meckler en Kesselman is de klassentegenstelling minder belangrijk dan de seksuele repressie in dit verstikkende burgermansmilieu; de hele film verschijnt er overigens geen enkele man in beeld. Subtiel wordt de erotische spanning tussen werkgever en werknemer (à la The Servant) onderhuids opgebouwd, gevolgd door een orgiastische ontlading in de lesbische relatie tussen de twee zusters en vervolgens een redeloze woede jegens de - symbolische - onderdrukker van deze vers verworven vrijheid. Daar grenst Sister My Sister weer aan de wereld van de vorig jaar ook in het Rotterdamse festival ontdekte Nieuwzeelandse film Heavenly Creatures.
Mecklers ook door louter vrouwen geproduceerde en geschreven film klinkt
ondanks de grand guignol aan het slot als beheerste kamermuziek:
dramatisch geen hoogstandje, maar door de inzet van de actrices en de
intelligente verkenning van de onderliggende gevoeligheden, een
bijzonder authentiek aandoend werkstuk. Ik had er zelfs geen last van
dat iedereen in dit Chabroleske provinciestadje (de opnamen vonden
plaats in Amiens) Engels spreekt.
1 JUNI 1996