F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Gezin tussen hoop en vrees, maar tenslotte komt alles weer goedHANS BEEREKAMPWanneer moeder snoeihard Moessorgski draait, dan weten de kinderen dat ze weer in een crisis is beland. Zes van haar zeven zonen zijn inmiddels het huis uit, evenals haar echtgenoot, die op kantoor slaapt, omdat het huren van een eigen huis de scheiding te definitief zou maken. Het gezin van Susan Sarandon (steeds vaker te zien als archetypisch moederdier) staat dus op instorten, wanneer een groot extern gevaar bijna iedereen weer samenbrengt. Een van de zonen, die als marinier in het Midden-Oosten dient, blijkt vermist in een gebombardeerd hoofdkwartier, waar de 'bodybags' nog niet gevuld kunnen worden wegens identificatieproblemen. Enkele dagen lang verkeert Sarandons gezin (het behoort pas in tweede instantie toe aan de pater familias, Sam Shepard) tussen hoop en vrees: de ideale situatie om een psychologisch drama in te situeren, de anatomie van een groot gezin onder immense druk.
Het idee van de film Safe Passage is zo gek nog niet. Een probleem vormt
de valkuil van de sentimentaliteit en het nog grotere risico van een
voorspelbaar, schematisch tegen elkaar uitspelen van de verschillende
gezinsleden. In vrij ernstige mate zwemt de als speelfilmmaker
debuterende regisseur Robert Allan Ackerman beide fuiken binnen. Zijn
eerdere ervaringen als toneelregisseur en maker van kwaliteitsfilms voor
televisie hadden hem niet slechter kunnen beschermen tegen
instant-exploitatie van het thema. Er komen slechtere films uit
Hollywood dan Safe Passage, waarvan de titel - en dat kan geen toeval
zijn - de afloop weggeeft. Bijzonder, veelbelovend of karakteristiek is
Ackermans debuut geen moment; het zou inderdaad een heel goede 'movie of
the week' voor een publieke omroep zijn.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |