OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Postman |
| R E G I E : | He Jianjun |
| M E T : | Fang Yuanzheng, Liang Danni, Huang Xin |
Liefde van postbode en frankeermeisje
BAS BLOKKERHet ratelen van een ketting, het geklos van schoenen en het fluiten van de ketel, we horen het allemaal wel, maar we zien het niet. Of later pas. En als twee mensen praten, dan zien we ze door een deur heen, vanachter een tafel of door de ruit. De emoties in het leven van Xiaodou, moeten we begrijpen, borrelen niet direct op, die broeien. Vandaar dat de camera in Postman over de barsten in de muren glijdt, of langs telefoondraden en lang stilstaat op lege pleinen. Het zijn allemaal nadrukkelijke aanwijzingen van regisseur He Jianjun dat de ware gevoelens niet aan de oppervlakte van het leven zitten maar in de kieren.
Xiaodou is net de postbode geworden in de wijk van het Eeuwige Geluk. Zijn voorganger zagen we ontslagen worden omdat hij de brieven las die hij had moeten bezorgen. De verlegen Xiaodou glijdt al snel in hetzelfde patroon en voor hij het weet, zit hij middenin alle wanhoop en liefde die achter de afgebladderde muren van de kleurloze wijk tieren. Een overspelige verhouding, prostitutie, zelfmoord en homoseksuele liefde belanden allemaal in het laatje bij Xiaodou die maar geen zelfstandig gevoelsleven kan ontwikkelen en daarom nog maar bij zijn zuster inwoont, hoe hard die ook haar best doet om Xiaodou aan een vriendin te helpen.
De liefde die Xiaodou uiteindelijk op zijn werk tegen het lijf loopt, biedt niet veel uitkomst. Het frankeermeisje, dat haar stempel dag na dag laat roffelen als een harteklop, krijgt hem ten slotte wel in bed, maar ze vindt het met hem ,,hetzelfde als de laatste keer, een half jaar geleden, met de chef''. Dat zijn wantjes-aan-een-touw bij het vrijen nog altijd om zijn nek bungelen, zegt genoeg.
Het gevoel, dit is allemaal al eens vertoond, bekroop mij
onweerstaanbaar bij Postman. En beter ook. De dit jaar in Rotterdam
bekroonde film herinnert in veel opzichten aan A short film about love
van Krzysztof Kieslowski. Een introverte hoofdpersoon in een vale
buitenwijk die zijn emoties beleeft door ze bij anderen af te kijken.
Bij Kieslowski ging dat met een telescoop, bij He is het op papier. Maar
de bestudeerde afstandelijkheid van de Chinees levert een veel
eendimensionalere film op dan de emotionele rijkdom van de films van de
Pool. Aan de andere kant: Kieslowski is al gestopt met filmen, He is pas
aan zijn tweede film toe.
1 JUNI 1996