F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Onschuld en frisheid uit Disney's begindagenHANS BEEREKAMPOver de vraag naar de beste lange tekenfilm uit de Disney-studio bestaat meer consensus dan je zou verwachten. Zowel de meeste standaardwerken over animatie, als een groot aantal filmcritici en hun kinderen zijn het er over eens dat Pinocchio, opus 2 uit 1940, die titel verdient. De animatie is geraffineerder dan in Sneeuwwitje, maakt indrukwekkend gebruik van de multiplanecamera (let maar eens op de openingscène) en ademt desondanks nog de onschuld en de frisheid van de begindagen van het Disney-imperium. De vis Cleo en de kat Figaro behoren tot de leukst geanimeerde personages uit de Disneygeschiedenis. Wie er nog het minst in gelooft, is de Disney-studio zelf, die om wat voor reden dan ook (te weinig dieren, te moralistisch, was indertijd al een flop) altijd een beetje geringschattend met deze klassieker omgegaan is. De nieuwste heruitbreng vindt bij voorbeeld alleen op koopvideo plaats, en niet in de bioscoop, waar Pinocchio sinds 1982 niet meer te zien was. Nog in 1987 werd er een huurvideo van uitgebracht, maar die is bijna niet meer te vinden.
Zoals in de bioscoop de Nederlandse en de Engelse versie van The Lion
King tot nu toe ongeveer even veel bezoekers trokken, zo zijn ook op de
koopvideo-top 50 tegenwoordig verschillende versies naast elkaar te
vinden. De voor wat het beeld betreft digitaal gerestaureerde versie van
Pinocchio is vanaf deze maand te koop in het Engels met en zonder
ondertitels en in een nieuwe Nederlandstalige versie onder regie van Hans
Hulshof.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |