OUDE NUMMERS  
  FILMARCHIEF  
  DOSSIER OPSPORING  
  DOCUMENTATIESERVICE  

Derde 'Naked Gun': alweer bommenregen van moppen

Wie er nog nooit een zag, kan onbeperkt en zonder kans op Aha-erlebnis onderduiken in de bommenregen van hele en halve moppen die debuterend regisseur Peter Segal vaardig, soms iets te routineus, van zich af smijt, naar voorbeeld, naar het script en in de produktie van de gebroeders David en Jerry Zucker en hun partner Jim Abrahams. Zo'n leek kan zich nog fris van de lever verbazen over extreme woordspelingen en propvol gepakte scènes en vergelijkingen trekken met het tempo van de humor van de Marx Brothers. Aan de andere kant weegt er op het gebied van de komieke film weinig op tegen juist een weerzien met Leslie Nielsen als de van vergissing naar blunder stuiterende, maar volledig faalangst-loze, onkwetsbare detective Frank Drebin.

Samenvatten wat er in Naked Gun 33 1/3 gebeurt is onbegonnen werk. Belangrijk is dat Frank Derbin inmiddels huisman is en in de supermarkt de voor velen bekende, verbeten strijd levert met vastzittende boodschappenkarretjes en op elkaar klevende plastic zakjes op de groenteafdeling. Uiteraard blijft hij niet achter de potten en pannen maar zal hij opnieuw de misdaad te lijf gaan met zijn kenmerkende uitgestreken enthousiasme.

Na een nachtmerrie die de climax van Brian DePalma's The Untouchables vervormt tot een orgie van traptreden, kogels en naar beneden denderende kinderwagens, en een luisterrijke terugblik naar de jaren zeventig, gaat hij aan het werk en verijdelt een aanslag op Amerika's achilleshiel: de uitreiking van de Oscars. Het spreekt vanzelf dat deze wordt gepresenteerd door passende filmsterren (van pesterige B-status) en wordt opgeluisterd door onnavolgbaar vormgegeven fragmenten die bekende films belachelijk maken (onder andere een clip uit een Moeder Theresa-musical).

Flauw? Jazeker. Herhalingen? Ook dat. Maar knap in zijn weerbarstige grappenmakerij en een feestje voor wie zich durft te laten meevoeren in een breidelloze slappe lach.