F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Minghella filmde een piepklein Hollywood-visitekaartjeHANS BEEREKAMPEen paar sterke momenten kunnen Mr. Wonderful, de eerste Amerikaanse film van de Britse regisseur Anthony Minghella (Truly, Madly, Deeply) niet ontzegd worden. Bij voorbeeld wanneer de hoofdpersoon, de Newyorkse elektriciteitsmonteur Matt Dillon, zijn ex-vrouw Annabella Sciorra toevallig treft op een liefdadigheidsfeestje van zijn nieuwe vriendin, verpleegster Mary-Louise Parker. Sciorra zingt voor het goede doel, schutterig als een amateur, maar met onweerstaanbare charme 'I Say A Little Prayer' en Parker ziet aan het gezicht van Dillon dat zij dit gevecht verliezen gaat. En dat nog wel ondanks zijn hardnekkige pogingen om Sciorra aan een nieuwe partner te koppelen, zodat hij geen alimentatie meer zal hoeven te betalen! Ook sommige van de aan Dillons beroep ontleende glimpjes van het leven van een arbeider uit Brooklyn zijn voor Amerikaanse begrippen opmerkelijk door hun gebrek aan glamour. De compensatie vormt zijn eveneens professioneel bepaalde technische handigheid met het lichtnet, die zorgt voor een nauwelijks detonerende, aangenaam overdreven romantische geste: het geheel met lampjes volhangen van de bomen op het plaatsje van z'n ex, als onhandige liefdesverklaring.
Mr. Wonderful is desondanks geen hoogvlieger. Het grootste deel van het scenario wordt bepaald door de voorspelbare, mechanische afwikkeling van de regels van een 'romantic comedy'. Wie niet al na een kwartier in de gaten heeft dat de hardnekkige pogingen van Dillon om Sciorra kwijt te raken regelrecht afstevenen op het omgekeerde, heeft in zijn leven te weinig films of televisie bekeken. Sympathiek en onbetekenend is Minghella's piepkleine visitekaartje voor Hollywood.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |