OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Mortal Kombat |
| R E G I E : | Paul Anderson |
| M E T : | Christopher Lambert, Robin Shou, Linden Ashby, Bridgette Wilson, Cary-Hiroyuki Tagawa |
Een strijd waarvan niemand de regels kent
PIETER STEINZHet is niet de eerste film gebaseerd op een videospelletje, maar wel een van de weinige die de Nederlandse bioscopen hebben gehaald: Mortal Kombat, een 'action-adventure movie' over de strijd op leven en dood tussen uitverkoren aardbewoners en de Machten van het Kwaad. Regisseur Paul Anderson (30) maakte van zijn Mortal Kombat-bewerking een ballet van Oosterse vechtsporten, waarin de rol van primo ballerino is weggelegd voor de Hongkongse Amerikaan Robin Shou die al zijn stunts zelf uitvoert en door velen wordt gezien als de enige echte opvolger van Bruce Lee.
De plot van Mortal Kombat is klassiek: een team van specialisten in martial arts wordt geselecteerd en per schip afgevoerd naar een geheimzinnig eiland, waar een krachtmeting plaatsheeft met de beste krijgers van de boze Outworld. Inzet van de strijd: het lot van de Aarde, bedreigd met algehele verpietering onder een schrikbewind van tirannen en tovenaars. De drie aardse samoerai die uiteindelijk zullen triomferen zijn een jonge uitgetreden boeddhistische monnik die goede vrienden is met de Dondergod, een acteur in karatefilms die ook buiten de studio goed blijkt te kunnen vechten, en een blonde vrouw die weinig andere kwalificaties heeft dan een stoer vechtpakje en een paardestaart.
De vechtscènes zijn goed gechoreografeerd, al zou ik over sommige capriolen wel eens de mening van een expert willen horen. En ook de speciale effecten (Tolkieneske monsters, ontploffende knekelhuizen) en de aan strips als Trigië en Storm herinnerende decors zijn state of the art. Maar het kan allemaal niet verhullen dat Mortal Kombat een onzinnige film is. Niet zozeer omdat we het verhaal kunnen dromen en niet meer opkijken van de zoveelste hutspot van Star Wars en In de ban van de ring, maar vooral omdat de aaneenschakeling van gevechten met handen, voeten en een enkele stok geen enkele spanning opwekt.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat je je gaandeweg steeds meer gaat ergeren aan de onlogische en absurde wendingen van het verhaal. De 'Mortal Kombat' uit de titel is volgens de personages in de film die het kunnen weten een strijd gebonden aan strenge regels. Maar wat zijn die regels in hemelsnaam? Het ene moment wordt vals spelen genadeloos door de scheidsrechters afgestraft, het volgende wordt het toegejuicht. De Outworld zet als krijger wèl een drie meter hoog monster met vier armen in, maar niet een van de vele mutanten die in slangen kunnen veranderen of dodelijk ijs spuwen. En wat is de zin van een officieel toernooi als het de deelnemers kennelijk is toegestaan om elkaar al een dag van tevoren om zeep te helpen?
Mortal Kombat is een film die op mij dezelfde indruk maakt als een
partij catch-as-catch-can-worstelen op de commerciële tv. Je ziet
monsterlijke mannen met rare namen die net doen alsof ze elkaar de grond
instampen. Er zijn ongetwijfeld regels, maar jij kent ze niet, en wat
erger is: geen van de strijdende partijen lijkt zich eraan te storen.
1 JUNI 1996