F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Rouwproces pijnlijk voor kijkerHANS BEEREKAMPNa de bekroning met een Gouden Kalf voor de beste korte documentaire komt Johan van der Keukens drieluik Lucebert: tijd en ruimte, gemaakt voor de televisie, onverwachts toch in roulatie op een groot scherm. Na de dood van zijn vriend en inspirator in mei van dit jaar besloot Van der Keuken zijn twee eerdere korte films Lucebert, dichter-schilder (1962) en Een film voor Lucebert (1966), aangevuld met het postume portret van een afwezige Als je weet waar ik ben zoek me dan, achter elkaar te vertonen als drieluik. De nieuwe film werd opgenomen in het lege atelier, waar de geest van Lucebert opgeroepen wordt, door de schilderijen, de aantekeningen voor gedichten en de buitenwereld op de geluidsband. Het resultaat van die in feite spiritistische operatie markeert een terugkeer naar de abstractie en het maniërisme dat Van der Keukens werk vóór Face Value (1991) vaak kenmerkten.
Misschien is die afstand noodzakelijk om een intiem rouwproces filmisch
vast te kunnen leggen. Ik voelde me bijzonder ongemakkelijk bij het
kijken naar het slot van het drieluik, als een voyeur, die gehinderd
wordt door de kunstmatige schijnbewegingen van iemand die aarzelt of hij
mij wel wil laten delen in zijn verdriet, en daarom zich een beetje
aanstelt. Niemand heeft Van der Keuken gevraagd deze pijnlijke film te
maken en te vertonen. Ik had hem liever niet gezien.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |