OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Le zèbre |
| R E G I E : | Jean Poiret |
| M E T : | Thierry Lhermite, Caroline Cellier |
Ik hou van jou en jij van mij, maar toch
PIETER KOTTMANHet heeft iets met het verschijnsel midlife crisis te maken maar ook met de ouderdom van hun verhouding en zeker ook met comfort, luxe en welstand. Aan dat hele pakketje voorwaarden voldoen de hoofdpersonages uit Jean Poirets Le zèbre ruimschoots. Tot overmaat van alles luisteren ze ook nog eens naar de dramatische namen Hippolyte en Camille. Hoewel er niets mis is met hun huwelijk, verbaast het dus niet dat het faliekant spaak loopt. Ik hou van je en jij van mij, maar toch.
Maar toch ontbreekt er iets. Noem het hartstocht - ja, dat is het, de hartstocht van weleer, hoezeer ik je nog altijd aanbid. Vooral hij heeft er last van. Uitstekend gesitueerd, beter kan het zelfs niet: notaris in bezit van een eigen kast van een huis en Jaguar en van een vrouw die literatuur doceert en van twee werkelijk schatten van kinderen, een jongen en een meisje, uiteraard. Hij wil weg, verward, hij wil haar verliezen om haar te heroveren, het hele traject opnieuw afleggen. Scheiden om weer te trouwen, nee, sterker nog, sterven om desnoods als herinnering bemind te worden. Als het maar hartstochtelijk is.
Het zijn de fasen uit een huwelijk die iedereen kent, maar zelden verkeren ze in de scènes die Poiret ons bereidt. Komiek, met gevoel voor het hyperbolische en zelfs voor het woordspelerig filosofische laat hij een intens goed georganiseerd bourgeoisleven uit de rails lopen. Hoofdrolspelers Thierry Lhermite en Caroline Cellier maken van de ontsporing bij vlagen zelfs een Franse variant van een Woody Allen, laconiek en droog, zonder veel poespas geneigd tot het absurde, maar met behoud van het paniekerige. Lhermite doet zelfs aanvaardbaar gek.
Dat is aardig, anderzijds is de vergelijking met Allen te veel eer. Le zèbre is schuldeloos amusement, zonder valkuilen of al te scherpe observaties, geknipt voor ontspannen gedachten over het eigen bestaan. Tenzij de crisis toch al op de loer ligt, natuurlijk.
