OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Laura |
| R E G I E : | Barbara Meter |
| M E T : | Christel Berbers, Nic Brink |
Barbara Meters' opwindend raadsel blijkt kleuterpuzzel; Wirwar van elliptische cirkels
JOYCE ROODNAT0 Het is al vaker vertoond en Barbara Meters Laura zal de laatste niet zijn: een film die een personage wil oproepen in de derde persoon, dat wil zeggen nooit direct, maar via de indrukken van anderen. Zelden leidde het echter tot zo'n fiasco. De jonge vrouw Laura die Meter ons wil doen voorkomen als een opwindend raadsel, blijkt niet meer te zijn dan een kleuterpuzzeltje. Laura gaat naar de ratsmodee, dat is binnen een kwartier duidelijk, maar Meter dwingt ons dan nog vijfenveertig minuten mee te gissen naar iets waar ze geen belangstelling voor weet te wekken. En hoe. Met een wirwar van elliptische cirkels vertelt Meter krampachtig onlineair en in aanstellerige flarden Laura's verhaal.
Meters gemaniereerde stijltje hangt aan elkaar van veren die werden geleend: bij Marguerite Duras (beeld en geluid scheiden, bijvoorbeeld), bij Robert Bresson (onder meer emoties en drama paradoxaal accentueren door alleen het resultaat zo sober, zo klein mogelijk op te dissen), bij Jacques Doillon (het huiverend naderen tot huid en haar van acteurs), bij Chantal Akerman (wat zijn die jonge mensen toch Mooi). Tussen al die stijl door krijgen we mee wat en hoe ze deze Laura meemaakten, de oom, de hospita, het vriendje. Hun verhalen missen een eigen toon, hun kijk op Laura ontbeert een eigen visie - allen zijn beperkt door Barbara Meters middelbare damesblik op een meisje en haar ongecontroleerde overgave aan het leven.
Schijnbaar vertederd laat Meter haar camera hautain dwalen langs riemen met ijzerbeslag, zwartgestifte lippen en dito gelakte nagels, wilde kapsels met geverfde pieken en zware laarzen. Beklimt Laura het podium om te zingen bij haar punkband dan verzucht haar hospita: ,,Dat ze dat dúrft...''. Tsja, waarom zou ze dat niet durven? Had de actrice die Laura speelt gemerkt hoe weinig Meters regie haar behoedde voor een slordige dictie, voor vals Pergolesi zingen en algemeen harkerig acteren, had ze doorgehad dat haar personage een hol vaatje is dat alleen waarde mag ontlenen aan een groot etiket 'Kwetsbaar!!!', dan had zij dit project misschien niet aangedurfd. En met recht.
1 JUNI 1996