F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Ongelukkig in de liefde en blind voor de EiffeltorenDoor PIETER KOTTMANNu Frans denken en handelen het Polynesische werelddeel in rep en roer brengt, is het misschien geen slecht idee French Kiss uit te brengen. Regisseur Lawrence Kasdan poogt in zijn film althans helder inzicht te verschaffen in de eigenaardigheden van de Franse volksaard. Veel wijzer zullen tegenstanders van de nucleaire aspiraties der Fransen er echter niet van worden, want het gaat in French Kiss om hun amoureuze hartstochten die, zoals bekend, warmbloedig-Latijns zijn en onweerstaanbaar. Zonder enige ironie wordt Parijs dan ook "de stad der liefde' genoemd en de Eiffeltoren, voor wie het zien wil, tot symbool van fallisch presteren verheven. Als hoofdpersonage Kate (Meg Ryan), onder druk van de verhouding die haar vriend in de Franse hoofdstad is begonnen, haar vliegangst heeft overwonnen en uit Canada ter plekke is aangekomen, dan wordt Eiffels bouwwerk tevens symbool voor haar levensgeluk. Kate presteert het lange tijd de toren niet te zien: in taxi's gezeten kijkt ze net te laat om en 's nachts gaat de feestverlichting uit net als ze in de buurt komt. Ze is op zoek naar haar man en vastbesloten hem te heroveren _ vooralsnog blind voor de toeristische trekpleister en blind ook voor de charmes van de Fransman Luc die naast haar in het vliegtuig zat en die haar, direct na de kennismaking, fijntjes wees op haar fysieke en psychologische remmingen op liefdesgebied. Ze was er zo kwaad om geworden, dat ze niet eens merkte dat ze de lucht ingingen. Alles komt meer dan goed tussen die twee, zoveel is vanaf het eerste moment duidelijk. Luc maakt Kate wegwijs in de taal der liefde, en zij leert hem zijn angst voor verbintenissen te overwinnen. Regisseur Kasdan en scenarist Adam Brooks laten in de afwikkeling van hun avonturen inmiddels geen kans onbenut om op het ranzige af zo dubbelzinnig te refereren aan de verschillen tussen de Noordamerikaanse en Franse cultuurverschillen, althans dat pretenderen ze. In werkelijkheid vernemen we dat een vrouw op het oude continent ja zegt als ze nee bedoelt, en omgekeerd: feministen moesten deze film maar niet gaan zien..
French Kiss is onverteerbaar stompzinnig door de door Kasdan
geforceerde tegenstelling tussen "typisch' Amerikaanse hypocrisie en
"typisch' Frans "oh la la'. Het laatste komt in zijn ogen neer op een
eindeloos gerekt spel van aantrekking en afstoting, het is de liefde die
als een jojo op en neer gaat en alleen daardoor tot hartstocht ontvlamt.
Voeg daarbij de vinologische metaforen die uiteraard niet ontbreken en
het is duidelijk dat French Kiss niet meer is dan een
VVV-brochure vol cliché's.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |