OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | El patrullero (Highway Patrolman) |
| R E G I E : | Alex Cox |
| M E T : | Roberto Sosa, Zaide Silvia Gutierrez, Vanessa Bauche, Bruno Bichir, Pedro Armendariz Jr. |
Tocht naar de Mexicaanse horizon aan de hand van een cameraman
Hans BeerekampTegenwoordig is Alex Cox vooral bekend als de spichtige jongen met flaporen, die op zondagavond op BBC 2 de cultfilms in de serie Moviedrome selecteert en inleidt. Halverwege de jaren tachtig was de uit Liverpool afkomstige Cox zelf een veelbelovende excentrieke regisseur, dank zij de 'road movie' Repo Man en de Sex Pistols-biografie Sid & Nancy. Twee in Latijns-Amerika opgenomen flops, Straight to Hell en Walker, bezorgden Cox de reputatie van onverantwoordelijk 'enfant terrible'. Zijn in 1990 al opgenomen Mexicaanse, door Japanners gefinancierde film El patrullero dook pas vorig jaar op in de Verenigde Staten en Engeland en brachten Cox daar een zekere rehabilitatie.
Vanuit het standpunt bekeken dat talentvolle regisseurs niet zouden horen te eindigen als televisiepresentator, is El patrullero inderdaad een belangrijke film. Vanuit elk ander perspectief is het een niet onaardig niemendalletje over de dilemma's van een Mexicaanse verkeersagent, die tijdens zijn opleiding geleerd heeft altijd eerst een voertuig aan te houden en dan pas een overtreding te bedenken. De wereld lijkt aan de voeten te liggen van de macho-uniformdrager met glimmende zonnebril. In werkelijkheid zal hij de eindjes aan elkaar moeten knopen door het aanvaarden van bescheiden steekpenningen. Uiteindelijk revancheert de hoofdpersoon zich door de bescherming - en redding - op zich te nemen van een aan drugs verslaafde prostituée uit zijn favoriete bordeel.
Cox en zijn Peruaanse scenarist Lorenzo O'Brien schetsen geen politiek correct beeld van de nobele, door de Yankeedollars uitgebuite Latino. Nog aardiger is de stilering van Cox' film, die bij voorkeur zeer lange opnamen draait. Ze zien eruit alsof ze met een Steadycam gedraaid zijn, in werkelijkheid is het de vaste hand van zijn Mexicaanse cameraman Miguel Garzon die ons naar de horizon leidt.
Mexico blijft het Beloofde Land voor onafhankelijke regisseurs met een financierings- of censuurprobleem. Alex Cox zou een mooie Moviedrome-avond kunnen wijden aan de Mexicaanse avonturen van Orson Welles, Luis Buñuel en vele anderen. Het maken van zulke programma's is immers geen slecht beroep, zelfs niet voor een voormalig wonderkind.
1 JUNI 1996