F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Geluidsband verpest aardige kinderfilmHANS BEEREKAMPHet is niet uitgesloten dat The Indian in the Cupboard van regisseur Frank Oz een aardige film is, in de beste Spielberg-traditie. Een negenjarig jongetje komt in het bezit van een toverkast. Als je een speelgoedfiguur erin stopt en de sleutel omdraait, komt die figuur tot leven. Zo sluit de jongen vriendschap met een Iroquois-indiaan, een hospik uit de Eerste Wereldoorlog en een cowboy te paard, maar moet ook ondervinden dat je ouders en broers zo'n geheim niet toe kunt vertrouwen, omdat hun fantasie geen ruimte meer laat voor wonderen. E.T. ontmoet 'Margootje' in haar Peugeootje uit het liedje van Annie M.G. Schmidt: er zijn akeliger combinaties voorgekomen in films voor de Kerstvakantie. Helaas werd mijn zicht op de eventuele kwaliteiten van The Indian in the Cupboard ernstig belemmerd door de presentatie van de film in een belabberde Nederlandse nasynchronisatie: een onoverkomelijke en ergerniswekkende misgreep, die geen enkel doel dient. Nasynchronisering van niet-tekenfilms past op geen enkele wijze in de bioscooptraditie van Nederland en andere kleine taalgebieden. Het denkbare argument dat ook de allerkleinsten zo in staat gesteld worden mee te genieten, gaat niet op. Wie nog niet kan lezen, is zeker te jong voor de soms behoorlijk griezelige scènes in De Indiaan in de kast.
Op initiatief van de grote Amerikaanse maatschappijen is het
nasynchroniseren van 'live-action'-films aan een opmerkelijke opmars
begonnen. In Babe - Een buitengewone big is het ook niet nodig, maar
tenminste nog met enige zorg gedaan. Sinds het succes op video van de
Nederlands gesproken versies van Free Willy en Free Willy 2 lijkt het
hek van de dam: slordige hoorspelversies, die dankbaar gebruik maken van
de huidige generatie kinderen om 'yes!' en 'see ya' tegen elkaar te
roepen, zijn een belediging van de kijker. Kan het afgelopen zijn met
die onzin?
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |