OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Blown away |
| R E G I E : | Stephen Hopkins |
| M E T : | Jeff Bridges, Tommy Lee Jones, Forest Whitaker, Suzy Amis |
Hollywood grijpt weer naar rookwolken en steekvlammen; Explosievenexperts op drift
PIETER KOTTMANDe tijd dat hoefgetrappel de pistoolschoten begeleidde in de actiefilm ligt natuurlijk al lang achter ons, maar de piepende autobanden van de politiefilm zijn ook op hun retour. Ja, zelfs het eerlijke pistool moet er aan geloven. Mannetje na mannetje omleggen is gedoe en niet spectaculair genoeg, het haalt trouwens ook de vaart uit de actie. Hollywood grijpt tegenwoordig naar de bom, hele stadswijken kunnen dan in een klap de lucht in, dat schiet ten minste op. Bovendien valt met de lengte van de lont heel wat spanning te genereren en met de lange-afstands-ontsteking ook. Het is steeds maar de vraag of de held op tijd de vlam kan uittrappen of de draad doorknippen - al veroorzaakt het antwoord op die vraag natuurlijk uiteindelijk steevast zuchten van verlichting.
Misschien is de trend maar schijn, maar feit is dat The Specialist hier nog maar net te zien is, met een met explosieven jonglerende Sylvester Stallone, of Blown Away wordt uitgebracht. Geraas, rookwolken en steekvlammen zijn volstrekt vergelijkbaar, dat wil zeggen grootscheeps en indrukwekkend, het grote verschil is dat (een van) de bomexpert(s) deze keer een bad guy is. Erger dan dat zelfs, het personage Gaerity, diabolisch vertolkt door Tommy Lee Jones, is een gevaarlijke gek. Hij deelt een niet geheel glashelder Noord-Iers verleden met de held van Blown Away, Jimmy Dove, gespeeld door Jeff Bridges. Ooit streden ze zij aan zij voor zelfbeschikkingsrecht en deden daarbij ongeëvenaarde kennis op omtrent explosieven.
En omtrent elkaar. Gaerity wordt verraden door Dove, die een nieuw, chantabel leven begint als deskundige bij de explosievendienst in Boston - en doelwit wordt van de wrok van zijn vroegere, doorgedraaide strijdmakker. Het gevolg is dat geen bruiloft of feestje van het korps verstrijkt zonder dat massaal de alarmpiepers afgaan. En anders klinkt er wel een dreigende piep uit de Hifi-koptelefoon, die collega Franklin (Forest Whitaker) na thuiskomst op zijn hoofd zet, teneinde te genieten van wat ontspannende jazz. Het is dat hij kan telefoneren met zijn voeten en dat hij er samen met Dove in slaagt liefst twee draden tegelijkertijd door te knippen, anders was ook hij er geweest.
Onnodig te vermelden dat soortgelijk kantje-boord de levens van Doves liefde en haar kind en van Dove zelf redt. De helaas geslaagde aanslag op het leven van Doves oude leermeester Max O'Bannon - Noord-Ierland is niet meer dan een excuus in dramatisch opzicht, maar de namen van de personages zijn de resultaten van gedegen research - is voor regisseur Stephen Hopkins de enige aanleiding geweest voor andere theatraliteit dan die van de explosie. Met veel gevoel voor onduidelijke symboliek laat hij Gaerity de grijsaard als een bijbelse martelaar op een brandstapel zetten. Dat de brandstapel ontploft, is slechts een eigentijdse variant van een klassiek beeld.
1 JUNI 1996