OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Blink |
| R E G I E : | Michael Apted |
| M E T : | Madeleine Stowe, Aidan Quinn, James Remar, Laurie Metcalf |
Weer blinde vrouw het slachtoffer
HANS BEEREKAMPEen blinde vrouw (Audrey Hepburn in Wait until Dark, Mia Farrow in Blind Terror) is in een thriller evident slachtoffer, totdat het licht uitvalt en de moordenaar onverwachts in het nadeel komt. Ook Blink, een doorsneeproduktie die op scenarioniveau noch in de plichtmatige regie van Michael Apted originaliteit lijkt na te streven, ontkomt niet aan de obligate ontknopingsscène in een duistere garage.
Dank zij een hoornvliestransplantatie herkrijgt Madeleine Stowe (een nieuwe ster, vooral sinds haar rol als de echtgenote van politieman Tim Robbins in Short Cuts) weliswaar al na een kwartier in de film haar gezichtsvermogen, maar het scenario heeft een verwante, voor de spanning interessante handicap voor haar verzonnen: 'retroactieve hallucinaties'.
De wetenschappelijke onderbouwing van dit verschijnsel overtuigt niet helemaal, maar het werkt zo: de wereld ziet er nog een beetje vaag uit voor wie na ruim twintig jaar duisternis weer kijken kan (de Nederlandse computertrucage-specialist René Daalder trad op als 'visual effects consultant' bij Blink). Sommige waarnemingen komen een dag later pas scherp door, als een soort visuele echo uit het geheugen. Zo weet de vrouw dus niet of ze de moordenaar op een bepaald moment werkelijk voor zich heeft, of dat die aanblik een herinnering is aan een eerdere perceptie.
Het zijn doorgaans niet de beste scenario's die hun toevlucht moeten nemen tot dergelijke kunstmatige constructies. De rest is bovendien weinig opzienbarend en vaker vertoond: het desolate decor van Chicago, de bizarre liefdesrelatie met een cynische en ongevoelige rechercheur (Aidan Quinn), het nadrukkelijk uitzetten van dwaalsporen omtrent de identiteit van de dader.
Er is kortom weinig dat Blink aantrekkelijk, origineel of zelfs spannend maakt. Van zulke thrillers gaan er dertien in een dozijn, misschien wel veertien.
1 JUNI 1996