OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | Un'anima divisa in due (Een gespleten ziel) |
| R E G I E : | Silvio Soldini |
| M E T : | Fabrizio Bentivoglio, Mària Bakò |
Bewaker met bloedneus verliefd op bedelaarster
Pieter KottmanRegisseur Soldini moet aan Proust en zijn madeleine-koekje gedacht hebben toen hij het begin van zijn film Un'anima divisa in due (Een gespleten ziel) verzon. Hij introduceert zijn hoofdfiguur Pietro (Fabrizio Bentivoglio), in gedachten verzonken in een drukke treincoupé, met een glimmende lipstick in zijn hand. Daarin weerspiegelen zich als het ware de herinneringen - kersvers in dit geval, want we gaan niet heel ver terug in de tijd. De volgende beelden tonen hoe Pietro, als bewaker in een warenhuis, dievegges betrapt. Een van hen is een zigeunerin die, voordat zij de gestolen lipstick op de grond laat vallen, een bloedrood teken over haar gezicht trekt.
Het verhaal is meteen van magie bezwangerd, en Pietro ook. Hij lijdt aan onverklaarbare bloedneuzen, een teken in hetzelfde rood, dat regisseur Soldini steevast van een reeks chaotische droombeelden vergezeld doet gaan. Het duidt op een ongelukkig bestaan, het roer moet om. Pietro raakt verliefd op de zigeunerin, Pabe, het begin van een onmogelijke, later moeizame, weer later harmonieuze hartstocht. Veel tijd en aandacht besteedt Soldini aan de aanpassing van Pabe aan het burgerbestaan, waarbij hij de mores van de zigeuner voortdurend confronteert met die van de westerse samenleving. Uiteindelijk verandert de in traditionele kledij gestoken nomade in een grootsteedse jongedame die in alle opzichten aan het modebeeld gehoorzaamt.
Het gevolg laat zich raden: het bloed kruipt waar het niet gaan kan, namelijk uit Pietro's neus. Soldini's symboliek is inderdaad lachwekkend. Pietro voorvoelt net als wij dat Pabe, liever dan ingelijfd te worden in het leger robotten op het naai-atelier, terugkeert naar het zwervende en geminachte bestaan van de bedelaarster. Haar beslissing is de kroon op de voorspelbaarheid van het overigens sympathieke Un'anima divisa in due. Als zij aan het slot in een taxi stapt, weten we precies waar ze zich heen laat rijden. Op de plaats van het kamp staan inmiddels flatgebouwen, uiteraard.
1 JUNI 1996