OUDE
NUMMERS
FILMARCHIEF
DOSSIER
OPSPORING
DOCUMENTATIESERVICE
| T I T E L : | A la folie (Six Days, Six Nights) |
| R E G I E : | Diane Kurys |
| M E T : | Anne Parillaud, Béatrice Dalle, Patrick Aurignac |
Zwaaien met messen en smijten met emoties
HANS BEEREKAMPHet verzinnen van een Engelse titel of het aantrekken van de stercomponist Michael Nyman (de meeste films van Peter Greenaway, The Piano) kan de Franse film A la folie niet redden van een wisse dood buiten de grenzen van de gallische cultuur.
Dat decoratieve smijten met emoties van begin tot eind wekt in de rest van de wereld weinig sympathie. Voorbij Bern en Mechelen kènnen ze Anne Parillaud (Nikita) en Béatrice Dalle (Betty Blue) niet eens, laat staan dat hun roem de magie van het kokette exhibitionisme in dit sterrenvehikel kan opkrikken.
Het scenario van A la folie wil dat Parillaud, een schilderes, nachtelijk bezoek krijgt van de bij haar man weggelopen Dalle. Ze wil blijven, ook al voelt Parillauds vriendje daar weinig voor. De reden die Dalle opvoert is hun heilige verbondenheid als zusters. Later, en dat is de enige briljante dubbelzinnigheid in de film van Diane Kurys, wordt ook de mogelijkheid opengelaten dat de twee vrouwen geen zusters zijn, maar als zodanig poserende ex-minnaressen.
Hoe dan ook, die twee vrouwen hebben iets samen, dat hen niet loslaat. Daar moet over geschreeuwd worden, gehuild, gevochten en zelfs met mes en touw gezwaaid.
In veel films van Kurys ging het om vrouwenvriendschappen, waar men niet mee marchandeert. Ik dacht bij Diabolo menthe of Coup de foudre nog dat het eigenlijk om de historische sfeertekening draaide, de anekdotiek. Mispoes, Kurys wil de bodem van de ziel blootleggen, als de jurken en de binnenhuisarchitectuur daar maar niet onder hoeven te lijden.
1 JUNI 1996