OUDE NUMMERS  
  FILMARCHIEF  
  DOCUMENTATIESERVICE  

Keffertje smelt hart van oude homohater

Door DANA LINSSEN
Racist, homohater, antisemiet, xenofoob, seksist, mensenhater en beroepshypochonder, het klinkt als een rijtje scheldwoorden, maar het zijn de voornaamste karaktereigenschappen van Melvin Udall, de hoofdpersoon van As Good As It Gets.

Bovendien heeft hij nog een handvol dwangneuroses. Het is natuurlijk helemaal niet netjes om om zo iemand te lachen, maar Melvin Udall is vooral Jack Nicholson en is Jack Nicholson eenmaal op dreef, dan is zijn sardonische grijns onweerstaanbaar. Hij schmiert en geniet en vreet de camera op met zijn breedbekkikkerblik. Gisteren werd bekend dat As Good As It Gets, de vierde speelfilm van veteraan regisseur-producent James L. Brooks (Terms of Endearment, Broadcast News) zeven Oscarnominaties heeft gekregen, waaronder als beste speelfilm en voor alledrie de hoofdrolspelers. Die nominaties volgden niet helemaal onverwacht op de drie Golden Globes die de film eerder dit jaar ontving, als beste film in de categorie musical of komedie en voor hoofdrolspelers Nicholson en Helen Hunt.. As Good As It Gets is dan ook zo'n klein menselijk drama, de speelfilmvariant van het kammerspiel, waar Hollywood bij tijd en wijle zo goed in is. Opvallend is ditmaal de extreme keus van de personages. Een alleenstaande werkende moeder met zwaar astmatisch zoontje (Hunt), een succesvolle homoseksuele kunstschilder die door de vriendjes van zijn model in elkaar geslagen wordt (Greg Kinnear) en die zwartgallige Udall, auteur van twee-en-zestig zoetsappige damesromans, vormen nou niet direct de ideale combinatie voor een stevig partijtje human bonding. Daar is dan ook een kreng van een keffertje, het hondje Verdell, voor nodig, die ieders hart doet smelten en niets staat een speelse variant op een beproefde formule in de weg. Pas tegen het einde gaat het wringen, als deze ongewone personages alsnog in een normaal script moeten passen en in een happy ending Hollywood plot gepropt. Had Brooks iets meer lef gehad om zijn hoofdpersonen ook echt gek, gestoord, verlegen en onzeker te laten zijn, dan was die Oscarnominatie het waard geweest in een prijsuitreiking te worden omgezet.