F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Onderbewust wijst auteur ons de wegDoor HANS BEEREKAMPAls auteur van griezelromans heeft de tegenwoordig in Los Angeles gevestigde Brit Clive Barker meer succes dan als filmregisseur, hoewel zijn debuut Hellraiser de horrorcultuur verrijkte met het levende speldenkussen 'Pinhead' (en er inmiddels al drie vervolgen verschenen). Tijdens zijn bezoek aan het Amsterdamse Festival van de Fantastische Film de afgelopen week legde Barker (43) uit dat hij films blijft maken, omdat hij slecht bestand is tegen de hele dag alleen zijn. Net als collega-horrorauteurs David Lynch en Wes Craven bekende Barker ook dat de meeste visionaire scènes in zijn films uit dromen afkomstig zijn. Lord of Illusions bevat weer talloze van die spectaculair vormgegeven kijkjes in de afgrond van de hel. Vooral het slot zal de liefhebbers niet teleurstellen, wanneer een al dertien jaar begraven sekteleider (Daniel Von Bargen) uit verregaande staat van ontbinding wederkeert en zijn volgelingen bewijst dat ook de dood maar een illusie is. Barker is geen uitzondering op de regel dat de kwaliteit van de scenario's in dit genre vaak achterblijft bij het raffinement van de 'special effects'. Het probleem is meestal hoe de personages voor de poorten van de hel belanden; daarna wijst het onderbewustzijn van de auteur de weg vanzelf.
Dit keer is de in occulte zaken gespecialiseerde privé-detective
Harry D'Amour onze gids. Het vermengen van film noir, de wereld van de
professionele goochelaars en het regelrechte hellegebroed leidt in Lord
of Illusions soms tot kunstmatig gepriegel. Wel imponeert onze
landgenote Famke Janssen in de rol van de 'femme fatale'; direct na haar
bijdrage aan Barkers film zou ze gevraagd worden voor de James-Bondfilm
Goldeneye. De grootste ontdekking van de film is echter de onbekende
auteur Barry Del Sherman in de rol van Butterfield, de demonische
assistent van de sekteleider, die diens wederopstanding moet
voorbereiden. Sherman doet in zijn satanische uitstraling en meer dan
strakke leren broek nog het meest denken aan een nichterige kleinzoon
van Klaus Kinski. De homo-erotische onderstroom van Lord of Illusions,
die door Barker niet ontkend wordt, is een ander element, waardoor de
film ver uitsteekt boven het gemiddelde in het genre.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |