F I L M A R C H I E F
|
![]()
OUDE
NUMMERS |
Vergeten anti-koloniale onlustenDoor HANS BEEREKAMPToen regisseur John Leerdam eind vorig jaar zijn documentaire 30 mei 1969: Gritu di un pueblo op het International Documentary Filmfestival Amsterdam (IDFA) presenteerde, keek hij vooral uit naar de première van de film op Curaçao. De Antillianen moesten wel geraakt worden door deze eerste filmische reconstructie van de anti-koloniale onlusten, ook al bestond het grootste deel van het door Leerdam, de zoon van een Surinaamse politieman uit Willemstad, verzamelde filmmateriaal uit fascinerende, onpartijdige, maar zeer goed gemaakte reportages van Nederlandse actualiteitenrubrieken uit 1969.
In werkelijkheid stuitte Leerdam in zijn vaderland op onverwachte
kritiek. Het feit dat hij stakingsleider Papa Goddet alleen in bed had
getoond na diens verwonding werd hem kwalijk genomen door de familie:
een charismatische activist, de Antilliaanse Che Guevara, had toch ook
op meer glorieuze momenten in de herinnering gebracht moeten worden. Ook
namen sommigen het Leerdam kwalijk dat hij niet duidelijker verband had
gelegd met de huidige problemen van Curaçao. Nu zijn de nieuwe
interviews inderdaad niet de sterkste kant van de documentaire. Wel
verdient Leerdam meer lof dan hij van de Curaçaoenaren kreeg voor
zijn poging om een pijnlijke, slecht verwerkte cruciale episode uit de
recente geschiedenis van verschillende kanten te belichten. Onbedoeld is
de film ook een hommage aan de voortreffelijke kwaliteiten van
Brandpunt, Achter het nieuws en Avro's Televizier, die zich, voor zover
ze nog bestaan, nu heel wat minder serieus kwijten van hun taak de
actuele geschiedenis visueel te
registreren.
|
NRC Webpagina's
1 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |